Is The Lost World: Jurassic Park een perfecte film en net zo iconisch als zijn voorganger Jurassic Park? Nee. Bevat de film rommelige en problematische aspecten? Ja. Is de film nog steeds vermakelijk, interessant en simpelweg geweldig? Zeker! The Lost World: Jurassic Park is een cultklassieker onder de Steven Spielberg filmklassiekers. Ook al is de film verreweg van perfect, The Lost World: Jurassic Park levert genoeg geweldige, gruwelijke en spannende filmische momenten op. The Lost World: Jurassic Park blijft daarom ook een van de beste vervolgen op de filmklassieker Jurassic Park.
Over The Lost World: Jurassic Park (1997)
The Lost World: Jurassic Park is een Amerikaanse avontuurlijke sciencefiction uit 1997. De film is het eerste vervolg op Jurassic Park uit 1993. Daarnaast is het de tweede film uit de Jurassic Park trilogie. Het filmverhaal is losjes gebaseerd op Michael Crichtons boek The Lost World. Filmmaker Steven Spielberg keerde terug om dit vervolg te regisseren. Daarnaast kwam scenarioschrijver David Koepp ook terug om het boek van Crichton te adapteren naar een scenario.
De hoofdrol in The Lost World: Jurassic Park wordt gespeeld door Jeff Goldblum. De acteur speelt opnieuw de rol van Ian Malcolm. Naast Goldblum keren Richard Attenborough, Joseph Mazzello en Ariana Richards ook terug voor een kleine rol in deze tweede Jurassic Park film. De rest van de cast bestaat verder uit (o.a.) Julianne Moore, Pete Postlethwaite, Arliss Howard, Vince Vaughn, Vanessa Chester, Peter Stromare, Harvey Jason en Richard Schiff.
The Lost World: Jurassic Park ontving gemixte recensies van de filmcritici. Ze spraken met lof over de visuele effecten en het gebruik van de animatronics. Toch hadden ze kritiek op de lange speeltijd en de eendimensionale personages. Toch werd The Lost World: Jurassic Park de op een na meest winstgevende film van 1997. Daarnaast ontving de film een Oscarnominatie voor Beste Visuele Effecten. Het verhaal van The Lost World: Jurassic Park speelt zich vier jaar na de evenementen van de eerste film af. John Hammond verliest controle over het bedrijf InGen.
Hammonds neef, Peter Ludlow, wordt de nieuwe leidinggevende van het bijna failliete bedrijf InGen. Ludlow is van plan om een nieuw themapark vol dinosaurussen te bouwen in San Diego. Daarvoor gaat hij naar InGens tweede eiland vol dinosaurussen: Isla Sorna. Hammond stuurt zelf ook een team, onder leiding van Ian Malcolm, naar het eiland. Het duurt niet lang voordat de doelen van de twee groepen in conflict met elkaar komen – wat weer leidt tot gevaarlijke confrontaties en catastrofale gevolgen.
Een zelfbewust filmvervolg
The Lost World: Jurassic Park neemt vanaf zijn filmbetiteling al een andere aanpak dan zijn voorganger. Jurassic Park presenteerde het logo van Universal Pictures met mysterieuze, duistere en onbekende geluiden. The Lost World: Jurassic Park presenteert hetzelfde logo met de welbekende muzikale thema van Universal Pictures. Jurassic Park was als film vernieuwend, terwijl The Lost World: Jurassic Park omging met een ondertussen bekend concept. Regisseur Steven Spielberg wist dat The Lost World: Jurassic Park minder origineel zou worden.
Zo is dit zelfs terug te zien in de regiekeuze om de filmbetiteling niet vernieuwend, maar klassiek te openen. Nu klinkt een film die originaliteit mist, niet bepaald vermakelijk. Toch is dit bij The Lost World: Jurassic Park zeker niet het geval. De filmmakers maken dit gemis goed door extra waanzinnige en grootse spektakelstukken met dinosaurussen in de film te brengen. Daarnaast gaat Spielberg als een griezelige maniak te werk in zijn vervolgfilm.
Zo stopt hij het grootste gehalte aan horrorelementen van alle Jurassic Park en Jurassic World films in The Lost World: Jurassic Park. De filmmakers weten dat alle filmtoeschouwers die dit filmvervolg zullen bewonderen al gewend zijn aan het idee van gevaarlijke dinosaurussen. Daarom spelen de filmmakers op een zelfbewuste en creatieve manier met de verwachtingen van het filmpubliek.
Een mooi voorbeeld hiervan is de geluidstransitie van het verschrikte geluid van een moeder, die haar dochter gebeten ziet worden door meerdere kleine dinosaurussen, naar het geluid van een metro. Deze audiovisuele keuze staat symbool voor de bekendheid die de filmtoeschouwers hebben met deze gruwelijkheden en (dinosaurus gerelateerde) gevaren. De droge en grote gaap van terugkerende acteur Jeff Goldblum helpt dit effect te versterken.
Geluidsbewerking en filmmuziek
Na de verdwijning van de filmbetiteling van Universal Pictures krijgen we een zwart beeld te zien. Steeds hevig geruis is te horen. Het gemixte geluid van lange golven aan oceaanwater en de sterk waaiende wind zorgen ervoor dat je bijna een brul van een vleesetende dinosaurus hoort. De filmmuziek van de legendarische componist John Williams ondersteunt de introductie van een tweede eiland vol dinosaurussen: Isla Sorna. Tijdens de introductie van dit nieuwe (gevaarlijke) eiland krijgt het filmpubliek directe een kennismaking met een dinosaurus die niet te zien was in de eerste film.
De dinosaurus in kwestie is de Compsognathus. Het oogt en klinkt als een vrij onschuldige vleesetende dinosaurus. Een Compsognathus komt niet bepaald gevaarlijk, en zelfs schattig, over. The Lost World: Jurassic Park laat zien dat zelfs de kleinste en schattigste dinosaurussen nog steeds een groot gevaar kunnen vormen. In zijn eentje is hij geen gevaar, maar in grotere aantallen – van soms wel een stuk of twintig – moet je toch vechten om in leven te blijven. De geluidsbewerking en geluidsmixing van de Compsognathus is net zo krachtig als het werk dat voor de andere dinosaurussen geleverd is.
Hetzelfde kan gezegd worden over speciale effecten. Deze bestaan opnieuw uit een combinatie van animatronica, praktische effecten en computer gegenereerde beelden. De Compsognathus ziet er vanaf zijn eerste verschijning al levensecht en tastbaar uit. De film bevat verder ook gedetailleerde productieontwerpen. Zowel de illustraties als plattegronden van een amfitheater en de gebruikte relikwie helpen bij het ondersteunen van de geloofwaardigheid van deze filmwereld.
Jurassic Godzilla
Ondanks dat ik enthousiast veel goeds kan zeggen over The Lost World: Jurassic Park, zijn er ook meerdere filmaspecten die simpelweg minder goed werken. Zo zijn er momenten waarop de personages alleen maar expositie leveren of gebeurtenissen te veel uitleggen. Dit gebeurt op momenten dat het publiek niet zoveel informatie nodig heeft. De filmtoeschouwers willen liever wat actie zien of spanning ervaren. Op andere momenten legt de film niet uit hoe sommige gebeurtenissen kunnen plaatsvinden.
Op die momenten verandert The Lost World: Jurassic Park in een catastrofale aaneenschakeling van ongebonden en willekeurige gebeurtenissen. Kijk, ik zal eerlijk zeggen dat ik dol ben op de derde akte van de film. The Lost World: Jurassic Park verandert in een mengsel van een monster B-film en een eerbetoon aan Godzilla uit 1954. Ondanks dat ik zelf fan ben van deze scènes, ben ik het er zeker mee eens dat de derde akte van The Lost World: Jurassic Park rommelig en problematisch is.
De combinatie van mysterieuze cinematografie en bombastische geluiden zorgen voor spanning bij de naderende boot, maar uiteindelijk blijft het onduidelijk hoe de crew op de boot is gestorven. Hierdoor komt de derde akte in zijn opzet al gehaast en ondoordacht over. Ondanks dat de start van de derde akte niet super is, weet The Lost World: Jurassic Park – naar mijn mening – de film wel sterk af te sluiten. Zo bevat deze tweede Jurassic Park film een betere veramerikanisering van Godzilla dan Roland Emmerich’s gelijknamige film.
De derde akte bevat genoeg iconische momenten en enkele prachtige cinematografische shots, zoals het moment waarin de T-Rex zijn brul over San Diego loslaat. De derde akte van The Lost World: Jurassic Park heeft al sinds mijn kindertijd een sterke indruk op me achter gelaten. Ik bleef zelfs overgebleven met nachtmerries waarin een T-Rex buiten mijn zolderraam naar me toekijkt. De film bevat een soortgelijke scène die deze nachtmerries gestart heeft.
De angst voor een T-Rex die een stad aanvalt voelt eigenlijk echter, gevaarlijker, destructiever en tastbaarder aan doordat de dinosaurus niet onoverwinnelijk is. De T-Rex kan gestopt worden, maar daarvoor moeten mensen wel genoeg moed en kracht hebben: iets wat de San Diego politie en dierenbescherming niet hebben, als ze uit angst wegrijden voor de dinosaurus.
Ouderschap in The Lost World: Jurassic Park
Een ander probleem uit de film is dat de nieuwe personages minder excentriek, diepgaand of bijzonder zijn. Daarnaast maken deze personages onlogische en ondoordachte keuzes. Ook zijn er meerdere nieuwe filmpersonages die weinig toevoegen aan het verhaal van The Lost World: Jurassic Park. Een van de beste voorbeelden hiervan is het jonge personage Kelly. Ze is het eerste jonge kind dat simpelweg toegevoegd lijkt te zijjn om de film interessanter en representatiever te maken voor kinderen.
Kelly’s inclusie voelt aan als het afvinken van een punt op een verplichte checklist. Het enige pluspunt aan dit personage is dat haar inclusie het thema van ouderschap in het filmverhaal ondersteunt. In The Lost World: Jurassic Park spelen de filmmakers met het idee dat mensen over dinosaurussen hebben. Zoals Moore’s Sarah Harding zegt worden dinosaurussen gekenmerkt als wrede hagedissen. Het filmverhaal bewijst het tegendeel. The Lost World: Jurassic Park laat zien dat zelfs de gevaarlijkste vleesetende dinosaurussen als de T-Rex zorgzame ouders kunnen zijn.
The Lost World: Jurassic Park laat zien dat het menselijke hoofdpersonage (Ian Malcolm) nog wat kan leren van hoe dinosaurussen hun kinderen en geliefden beschermen. Het filmverhaal brengt meerdere malen – regelmatig ook door het gebruik van geforceerde drama – het idee naar voren dat Ian Malcolm nooit zijn woord als vader of liefdespartner weet te houden. Toch riskeert Ian alles wanneer zijn geliefden in levensgevaar komen. Volgens de filmmakers is dat het teken van een goede vader. Zo zetten verschillende dinosaurussen ook alles op spel om hun jongeren te beschermen.
Conclusie
The Lost World: Jurassic Park is een effectief, maar rommelig filmvervolg. Zo bevat het filmverhaal eendimensionale bijpersonages die niet genoeg ontwikkeld of onderbouwd worden. De film bevat ook domme momenten met deze nieuwe personages. Van het opgegeten worden door een dinosaurus doordat je bang wegrent voor een slang tot het gebruik van gymnastiek om een velociraptor te verslaan. Helaas komt het verhaal van The Lost World: Jurassic Park ook te langzaam op gang.
Pas richting het einde van de eerste akte wordt de film echt spannend. Wanneer The Lost World: Jurassic Park spannend wordt, dan wordt de film ook echt gruwelijk opwindend. De film bevat verder meerdere gelaagde thema’s. Zo gaat The Lost World: Jurassic Park in op het idee dat een uitgestorven dier, dat weer tot leven is gebracht, geen rechten heeft. Ze zijn gemaakt en worden door mensen als Peter Ludlow beschouwd als eigendom.
Thema’s van kapitalisme worden verbonden aan materialisme en kolonialisme. Het is niet meer alleen de verkrachting van de natuur, maar ook de aanranding van de verloren wereld. De film speelt verder in op de verschillen en overeenkomsten in ouderschap tussen de mensheid en deze verloren prehistorische wezens. De filmmuziek van de iconische componist John Williams is weer geweldig. Zijn filmmuziek voor de verloren wereld op het eiland Isla Sorna is grandiozer, spectaculairder en epischer.
Daarnaast weet Williams in zijn muziek ook goed in te spelen op de militaire en horror aspecten uit de film. Ondanks meerdere problematische en gebrekkige filmaspecten, blijft The Lost World: Jurassic Park een persoonlijke favoriet uit de prehistorische franchise. De film is dan niet vernieuwend op een narratief niveau, maar de filmmakers weten de franchise met The Lost World: Jurassic Park een veel donkerdere en duistere toon te geven.
Mijn dank aan Universal Pictures Home Entertainment en Day One MPM voor het versturen van een recensie-exemplaar van de Jurassic World: Ultimate Collection Boxset. The Lost World: Jurassic Park is (uiteraard) onderdeel van deze boxset. De Boxset is nu te koop op DVD, Blu-ray en 4K Ultra HD Blu-ray. The Lost World: Jurassic Park is verder te streamen op op SkyShowtime, Netflix en Amazon Prime Video in Nederland. Daarnaast is de film ook te huur en te koop op Pathé Thuis.
Jurassic park….een serie die je kunt blijven kijken…supergrote fan
Helemaal mee eens! Het is een geweldige filmreeks. Ik kan niet wachten voor Jurassic World 4 in 2025!