The Nun is een typische horrorfilm. Opvallende filmtoeschouwers en horrorliefhebbers zullen direct doorhebben wanneer een schrikmoment (een zogeheten jumpscare) zal opkomen. Wanneer de filmmuziek en al het andere geluid verdwijnt, kun je iets engs verwachten. Of dit nu echt eng genoemd kan worden is een verhaal. The Nun probeert een eng filmverhaal te leveren, maar ze komen niet heel ver. Voor een horrorfilm uit de populaire horrorfranchise The Conjuring is de film onnatuurlijk saai. The Nun is niet eng en bevat herhalende anticlimax filmmomenten met de kwaadaardige non Valak.
De film bevat wel interessante concepten en ideeën voor angstaanjagende filmmomenten. Het levend begraven worden nadat je in een doodskist bent gevallen, is conceptueel best eng. In de uitvoering van dit soort filmscènes worden de momenten minder eng gemaakt. Zo wordt de persoon in kwestie al snel gered door een non die een cheat code gebruikt om haar zintuigen te versterken en te achterhalen in welk graf dit personage gevangen zit.
De inclusie van dit soort belachelijke keuzes zorgt ervoor dat The Nun tegelijkertijd amateuristisch en hilarisch overkomt. Bovendien kan de film ook nog voorspelbaar genoemd worden. Het cliché moment van een radio die kalme en rustgevende muziek uit zichzelf begint af te spelen, komt uiteraard voor in The Nun. Niets lijkt origineel te zijn in deze film, maar gelukkig bevat The Nun wel nog enkele pluspunten. Het werk van productieontwerper Jennifer Spence en kostuumontwerper Sarn Gilham zijn daar goede voorbeelden van.
Het einde van de film is het beste aspect. Niet omdat de film dan afgelopen is, maar omdat de filmmakers het einde van deze film op een bijzondere manier weten te verbinden met het verhaal van The Conjuring (2013). Spijtig genoeg zijn de pluspunten en de potentie van de film verreweg niet genoeg om The Nun een sterke of überhaupt vermakelijke horrorfilm te maken. Als film is The Nun net zo’n misbaksel als hoe de demonische non Valak eruit ziet.
Over The Nun (2018)
The Nun is een Amerikaanse bovennatuurlijke horrorfilm uit 2018. De film is geregisseerd door Corin Hardy. Het scenario van de film is geschreven door Gary Dauberman. De scenarioschrijver baseerde zijn werk op een verhaal dat hij samen had geschreven met James Wan. The Nun is een spin-off film van The Conjuring filmreeks. Het is de vijfde film die uitkwam in deze grootse franchise. De cast van The Nun bestaat uit (o.a.) Taissa Farmiga, Demián Bichir, Jonas Bloquet, Bonnie Aarons en David Horovitch. Aarons speelt opnieuw de rol van de demonische non Valak.
De actrice speelde deze rol eerder ook al in The Conjuring 2. De film heeft een speeltijd van 96 minuten. The Nun werd in de Amerikaanse bioscopen uitgebracht op 7 september 2018. In Nederland kwam de film uit op 6 september 2018. The Nun was vanaf 12 september 2018 in België te zien. De film ontving gemixte recensies van de filmcritici. De recensenten waren enthousiast over het acteerwerk en de filmsfeer, maar waren tegelijkertijd ook kritisch over het zwakke filmverhaal.
The Nun bracht wereldwijd meer dan 366 miljoen Amerikaanse dollars op. Hiermee werd The Nun het grootste succes uit de succesvolle horrorfranchise The Conjuring. The Conjuring franchise is de succesvolste horrorfranchise aller tijden. De franchise heeft wereldwijd al ruim 2 miljard Amerikaanse dollars opgebracht. In 2023 kwam er een vervolg op The Nun – simpel getiteld The Nun II – uit. Het verhaal van The Nun volgt een rooms-katholieke priester en een non in haar noviciaat terwijl ze in 1952 in Roemenië een onheilig geheim ontdekken.
De vorige keer bij The Conjuring franchise…
The Nun opent met een flashback naar enkele filmmomenten uit The Conjuring 2. In deze reeks korte en snel achter elkaar gemonteerde filmmomenten worden we opnieuw geïntroduceerd tot de demonische non Valak. De film opent als het ware met een kleine teaser waarin enkele gebeurtenissen met Valak opnieuw worden vertoond. Het is een aparte keuze om The Nun als film hiermee te laten beginnen. Er zullen een redelijk aantal filmtoeschouwers zijn die niet bekend zijn met The Conjuring 2. Hierdoor oogt de keuze extra raar.
Zonder voorkennis zullen filmtoeschouwers geen flauw idee hebben waar ze naar kijken. Door de film te starten met een terugblik op Valaks meest iconische filmmomenten uit The Conjuring 2, oogt The Nun als een film die niet los op zichzelf kan staan. Naast dat deze filmopening op een narratief vlak niet logisch te noemen is, stelt het op een technisch gebied ook teleur. De rappe montage van Michel Aller en Ken Blackwell zorgt er mede voor dat deze openingsscène zo verwarrend is.
Ergens kan ik de keuze om The Nun duidelijk te verbinden met The Conjuring franchise begrijpen, maar er zijn meer natuurlijke en betere manieren om dit te doen. De film laat aan het einde zelf zien dat ze The Nun op een geloofwaardige en realistische manier kunnen verbinden met de franchise tot waar ze toebehoren. Het einde van The Nun loopt bijzonder goed over in het verhaal van de eerste film uit de franchise: The Conjuring. Het is onbegrijpelijk dat dezelfde filmmakers de film zo slecht kunnen starten en zo krachtig kunnen eindigen.
Een film met potentie
The Nun toont als film op meerdere momenten potentie. Dit had een geweldige horrorfilm kunnen zijn geworden. Het einde van de film is daar een goed voorbeeld van. De film bevat enkele andere bijzondere en coole momenten. Het filmmoment waarin zuster Irene haar geloften aflegt, terwijl Frenchie een geweer gereed maakt, is simpelweg episch. De overgroeiende en verontrustende duisternis, in de vorm van schaduwrijke wolken, als onze drie helden afreizen naar de abdij, is ook een mooie symbolische toevoeging aan de film.
Helaas zijn deze filmmomenten altijd te kort. Gelukkig bevat The Nun wel nog enkele sterke technische aspecten. Productieontwerper Jennifer Spence en kostuumontwerper Sarn Gilham leveren het beste werk hierin af. Ook mag het werk dat is afgeleverd met de rekwisieten ook gewaardeerd worden. De rekwisieten en boeken over Valak zijn angstaanjagend. We krijgen kort de rekwisieten, boeken en afbeeldingen van Valak te zien, maar wat we te zien krijgen is genoeg om het filmpubliek te shockeren en bang te maken.
Teleurstellend acteerwerk en eendimensionale filmpersonages
The Nun bevat drie helden waarvan we alle drie te weinig afweten. De film geeft amper informatieve over hun karakters, dromen, motivaties of achtergrond. Het lot brengt ze samen, maar het kan mij niets schelen wat er met ze zal gebeuren. De personages bestaan alleen in de film om als middel gebruikt te worden. Ze zijn puur nodig om het verhaal verder te laten verlopen en meer schrikmomenten te geven. Ze zijn behoorlijk eendimensionaal. Zo laten de filmmakers het lijken dat het invullen van kruiswoordpuzzels een mooi karaktereigenschap is.
Daarnaast ben je blijkbaar goed in kruiswoordpuzzel als je een enkele keer iets goed weet in te vullen. Het acteerwerk van de cast is ook niet best. Nog nooit heb ik iemand zo nep horen lachen als Taissa Farmiga in The Nun. Jonas Bloquet straalt regelmatig twijfel in zijn gezicht af. De acteur lijkt niet weten wat hij moet doen met het materiaal dat hij heeft gekregen om mee te werken. Dit resulteert (o.a.) in meerdere accentwisselingen van zijn personage Frenchie.
Demián Bichir speelt Vader Burke: een mopperig figuur die last heeft van een hangende onderlip alsof hij een constant geagiteerde buldog is. Bichir doet een slappe en meer onsympathieke imitatie van de priester Damien Karras uit The Exorcist (1973) na. Toch is het wel leuk om David Horovitch, bekend van (o.a.) House of the Dragon, in een kleine rol in deze film terug te zien.
Onbedoeld hilarisch
Ondanks dat The Nun enkele krachtige technische aspecten heeft, bevat de film ook meerdere teleurstellende audiovisuele aspecten. Zo behoort het camerawerk van cinematograaf Maxime Alexandre tot deze reeks treurige technische aspecten. Alexandre levert in zijn camerawerk op meerdere momenten te donker belichte filmscènes af. Hierdoor kunnen filmtoeschouwers amper zien waar iedereen is en wat er plaatsvindt. Op enkele momenten weet de cinematograaf wel juist te spelen met schaduwen en lichtbewerking in zijn cinematografie.
Jammer genoeg eindigen deze momenten met typerende schrikmomenten waarin een demonische non, met grote tanden, tegen onze helden aan het schreeuwen is. De opbouw van Alexandre wordt hierin tegengewerkt door het voorspelbare en cliché filmverhaal. De geluidsbewerking en geluidsmixing is op enkele momenten in de film redelijk goed. De geluidsafdeling weet een spannende filmsfeer te creëren door piepende en krakende geluiden te combineren met het herhalende getik van klokgeluiden en vallende waterdruppels.
Op andere momenten is het werk van de geluidsbewerking onbedoeld hilarisch. Zo worden luide geluiden – die normaliter eerder gebruikt worden in trailers – afgespeeld wanneer een rij kaarsen omstebeurt uitgaan. In plaats van dat dit soort filmmomenten eng ogen, komen ze eerder komisch over. De ruige montage van filmmonteurs Michel Aller en Ken Blackwell behoort ook tot de slechtere technische aspecten. Hun montagewerk is te scherp. Hierdoor gaan de filmmomenten te rauw op elkaar over en krijgen de filmtoeschouwers geen tijd om spannende of enge filmscènes echt tot hun binnen te laten komen.
Conclusie
Uiteindelijk is The Nun een film die ik niet veel filmliefhebbers of horrorfanaten kan aanraden. De horrorfilm stelt vooral teleur doordat de film niet eng is. The Nun bevat enkele interessante ideeën voor angstaanjagende filmscènes, maar in de uitvoering van deze filmmomenten laten ze altijd steken vallen. Het is de filmmakers niet gelukt om een gruwelijke of nagelbijtende enge horrorfilm te maken. Dit is niet alleen terug te zien in het gebruik van overdreven en onbedoeld komische geluiden, maar ook in het camerawerk van cinematograaf Maxime Alexandre.
Alexandre levert meerdere slechte belichte scènes. Het acteerwerk van de cast is niet best en het filmverhaal bevat ook nog aparte narratieve keuzes. Toch bevat The Nun enkele pluspunten. Het is leuk om David Horovitch – die ik persoonlijk vooral ken van House of the Dragon – even terug te zien. Daarnaast leveren productieontwerper Jennifer Spence en kostuumontwerper Sarn Gilham ook krachtig werk af. Daarnaast behoort het werk dat is afgeleverd met de rekwisieten ook tot de pluspunten.
Het einde van de film laat zien dat het filmverhaal van The Nun potentie had om een betere horrorfilm te kunnen zijn. De filmmakers weten het einde van deze film goed aan te sluiten op een belangrijk filmmoment uit The Conjuring. Hiermee laten de filmmakers zien dat ze wel goede ideeën hadden voor de film, maar waarschijnlijk regelmatig niet wisten hoe ze die moesten vormgeven. The Nun is nu te streamen op HBO Max en Amazon Prime Video in Nederland. Daarnaast is de film te huur en te koop op Pathé Thuis.
