The Perfect Patient, ook wel bekend als Quick, is een Zweedse dramafilm uit 2019. De film is geregisseerd door Mikael Håfström. De cast van de film bestaat onder andere uit Jonas Karlsson, David Dencik, Alba August en Magnus Roosmann. The Perfect Patient vertelt het boeiende verhaal over het grootste juridische schandaal in de Zweedse geschiedenis. Verslaggever Hannes Råstam was toegewijd om de onschuld van Thomas Quick te bewijzen en de juridische chaos te ontmaskeren die Quick veroordeelde tot een leven in een psychiatrische gevangenis.
Dankzij Just Entertainment Nederland kunnen we deze bijzondere en aangrijpende film nu ook aanschouwen. Op 22 juni 2021 hebben ze namelijk de film uitgebracht op dvd. Mijn dank aan Just Entertainment Nederland voor het versturen van een exemplaar en de mogelijkheid tot een samenwerking.
Introductie tot The Perfect Patient (2019)
The Perfect Patient is een film die een puzzel legt voor de kijker om in elkaar te zetten. Zelf had ik nooit gehoord van het verhaal van Thomas Quick en Hannes Råstam. Hierdoor werd er voor mij als kijker het verhaal van de Thomas Quick-zaak beetje bij beetje blootgelegd. De film is zeker niet perfect, maar wel bijzonder goed. In deze recensie zal ik jullie graag vertellen waarom ik deze film zo goed vind.
Thematische en symbolische momenten
De film opent met een mysterieuze score terwijl we toekijken op een blauw en grijs getinte landschap. Er verschijnt een tekst in het Zweeds op het scherm dat vertelt over hoe mensen verlangen naar geliefden en tot elke prijs contact willen. Deze Zweedse tekst vertelt ook wat er gebeurt bij gebrek daaraan. Ook horen we diverse geluiden uit de natuur, terwijl we de tekst te zien krijgen. Dit suggereert het idee dat dieren net zoals mensen contact willen met elkaar en dat ze zich kunnen gaan gedragen als beesten, als ze dat contact niet krijgen. Dit is een thematische krachtige keuze geweest van de filmmakers.
The Perfect Patient zit vol met nog meer thematische en symbolische krachtige momenten. Neem bijvoorbeeld het moment waarop Thomas Quick – die tegenwoordig weer door het leven gaat als Sture Bergwall – kijkt naar een rapportage dat gemaakt is door Hannes Råstam. De rapportage weerkaatst in de bril van Quick. Dit is krachtig, omdat je als kijker niet weet of dit ons moet laten denken dat hij gepassioneerd toekijkt naar de rapportage of dat dit hem juist temperamentvol maakt. Dat de vlammen uit de rapportage weerspiegelen op zijn bril is pas echt de kers op de taart.
Onenigheid met creatieve keuzes uit The Perfect Patient
De film is symbolisch en thematisch zeker krachtig, maar als recensent kan ik niet alle creatieve keuzes van de crew even goed waarderen. Zo komen er meerdere overdreven jumpscares voor in de film, die gevolgd worden door rap gemonteerde beelden. Dit voelt aan als een cliché trucje dat weinig toevoegt aan de film. Ook wordt er al vrij snel gebruik gemaakt van een montagetechniek waarbij twee beelden naast elkaar zijn gemonteerd. Deze techniek maakt dat we, als kijker, ook twee reacties tegelijkertijd te zien kunnen krijgen. Toch voelt deze montagetechniek onwennig aan, omdat de techniek meer toepasselijk aanvoelt voor snel gemonteerde actie of komedie scènes. Het komt minder geschikt over voor drama’s en thrillers (zoals een film als The Perfect Patient).
In het begin van de film is er ook nog sprake van een grandioze muzikale score, maar deze score voelt eigenlijk ontoepasselijk aan. Dit komt vooral doordat deze respectievelijke scènes in de film veel ernstige verhalen en moorden bespreken. Later in de film komt de soundtrack wel meer tot zijn recht, als het met zijn noten de dramatische verhaallijnen weet te versterken. Ook de keuze om bijpersonages te introduceren via een soortgelijke krantenkop foto is interessant. Echter wordt hierdoor de film afgeremd en zorgt dit in de uitvoering er teveel voor dat je uit het moment van de film gehaald wordt. Dat ik niet echt een fan ben te noemen van enkele van de creatieve keuzes rondom de montage en de score, betekent niet dat deze ook daadwerkelijk slecht zijn. Op sommige momenten werken ze goed voor het verhaal, maar in mijn geval sprak het me minder aan.
The Perfect Patient is rijk gedetailleerd
Het valt al snel op dat de film interessant is omdat het een waargebeurd verhaal gedetailleerd vertelt in het groots. Zo zit de film vol met kleine karaktereigenschappen die als detail zijn toegevoegd. Hannes Råstam komt over als een gepassioneerde werkverslaafde die zich helemaal obsessief kan verstoppen in een verslag. Dit is ook te merken aan de kleine details. Zo loopt hij tegen een deur aan, omdat hij te gefocust is op zijn werk als verslaggever. Een ander mooi detail is de opmerkingen die Sture Bergwall (met andere woorden Thomas Quick) maakt over mobiele telefoons. Deze zou hij, doordat hij vast zat in een psychiatrische instelling, nooit eerder hebben gezien.
Naast het ingrijpende verhaal van Sture Bergwall die (onder andere) vast heeft gezeten voor het bekennen van meerdere moorden, is er ook nog een sterk verhaal rondom Hannes Råstam die vecht tegen alvleesklierkanker. De film weet deze twee verhalen op een bijzondere manier met elkaar te verbinden, waarbij de kijkers uit het perspectief van Hannes het waargebeurde verhaal meemaken. Een cinematografisch voorbeeld hiervan is de keer dat Hannes een oud verpleegkundige van Sture gaat interviewen.
Realistische weergave van ziek zijn
Eerst krijgen we de oud verpleegkundige scherp in beeld te zien en zien we op de achtergrond een vervaagd persoon staan. Daarna verplaatst de kadrering van de scherpte zich naar de persoon op de achtergrond. Het blijkt Hannes te zijn. Hij is nu volledig scherp in beeld te zien, terwijl de oud verpleegkundige op de voorgrond vervaagd is. Ook krijgen we te zien wat voor soort effect alvleesklierkanker op zijn waarneming en gedachtegangen heeft. Een voorbeeld hiervan is hoe de gedachtegangen van Hannes rommeliger worden in zijn hoofd.
Ik heb veel respect voor de keuze om kanker weer te geven als iets ingrijpends en realistisch, want kanker in de media is anders dan dat kanker in de realiteit is. Dit is iets wat de film zelf ook letterlijk benoemd. Ook zijn de symbolische toevoegingen aan deze verhaallijn goed uitgevoerd. Neem bijvoorbeeld het moment dat Hannes door een donkere tunnel rijdt, nadat zijn vrouw erachter is gekomen dat hij alvleesklierkanker heeft. We zien alleen licht aan het einde van de tunnel, wat letterlijk symbolisch is voor het licht aan het einde van de tunnel als je sterft.
Een krachtig verhaal gebaseerd op de waarheid
Als film stelt The Perfect Patient de thematische vraag; wat is belangrijk voor een persoon en wat maakt iemand gelukkig? Is het zijn werk en bijhorende prestaties of is het juist zijn geliefden? De film antwoordt deze vraag op twee manieren, die gelijkstaan aan de twee hoofdpersonages.
Zo wordt Hannes in The Perfect Patient vooral (obsessief) gelukkig van zijn werk als verslaggever en de prestaties die hij hiermee bereikt. Sture zou gelukkig kunnen worden als hij maar geliefden om zich heen had. Aan het einde van de film leren beide heren hier een les in. Hannes leert dat wat hem gelukkig kan maken ook zijn geliefden kunnen zijn. Sture leert dat hij ook geliefden kan leren kennen door iets als werken. Een krachtige boodschap dat niet alleen het verband en de tweestrijd, maar ook de balans tussen de twee laat zien.
De film is in zijn verhaal sterk opgebouwd met een drie akte structuur, waarbij het hoogtepunt toch wel de (ware) bekentenis van Sture moet zijn. Het acteerwerk in deze scène is uitmuntend en ik voelde empathisch met de cast mee. Ook de deprimerende en trieste score was toepasselijk en krachtig. Het feit dat sommige personages voor een langere tijd uit de film verdwijnen is beide positief en negatief. Dit is positief, omdat de hoofdpersonages hierdoor de volledige aandacht krijgen voor de bijhorende karaktervorming en ontwikkeling. Echter is het ook een negatief punt, omdat je als kijker bepaalde (bij-)personages hierdoor vergeet. En dat is best zonde te noemen.
Conclusie
De recreatie van het verhaal (waaronder de opgenomen videobeelden) uit de Thomas Quick-zaak is indrukwekkend. Het grootste compliment dat ik The Perfect Patient mee kan geven is dat ik me in een lange tijd niet zo geraakt heb gevoeld door een film. Op een persoonlijk vlak heeft deze film me emotioneel geraakt. De vriendschap en band tussen Hannes en Sture is zo puur. Ik krijg er al kippenvel van als ik er aan denk. Daarnaast voel ik me ook erg geraakt door de Thomas Quick-zaak waarbij het juridische rechtssysteem een onschuldige man heeft veroordeeld. Het is onwerkelijk dat iemand, zo depressief, toch nog zo veel ellende heeft meegemaakt doordat het juridische rechtssysteem misbruik van zijn situatie heeft gemaakt.
Toch opent de film wat zwakjes voor mij. Dit heeft meer te maken met de creatieve keuzes van de filmmakers, dan met de kwaliteit van de film. Naar mijn mening passen de keuzes op het vlak van montage en de score minder goed bij het begin van de film. Maar nogmaals dat is een persoonlijke kijk op de technische aspecten, want ze zijn zeker niet slecht in elkaar gevoerd. Het verhaal is sterk geadapteerd naar het grote scherm.
Niet alleen het (thematische) scenario en de regie zijn krachtig, maar ook het acteerwerk van de cast is superbe. Het is wel echter jammer dat sommige personages voor een langere tijd niet veel in het verhaal voorkomen, want hierdoor kun je vergeten wie dat ook alweer zijn. Ook bevat de dvd enkele ondertiteling spellingsfouten, maar dat ligt niet aan de film zelf. The Perfect Patient is nu te koop op onder andere Bol.com en Pathé Thuis.
