Deze Blu-ray Recensie is mogelijk gemaakt door het recensie-exemplaar dat het team van sebkijk! heeft ontvangen van Sony Pictures Home Entertainment en Weber Shandwick. Onze dank aan beide voor deze mogelijkheid.
Megan Reed (Shay Mitchell, You) neemt een nachtdienst baan aan in een mortuarium. Wanneer er onder vreemde omstandigheden een zwaar toegetakeld lichaam wordt binnengebracht, begint Megan te twijfelen aan wat de werkelijkheid is en wat niet.
Een Lik-Me-Vestje Openingsscène
Onze eigen Diederik van Rooijen (Daglicht) is de regisseur van deze niet bepaald erg interessante horror-film. Ik ben zelf niet echt bekend met deze regisseur en zijn films. Na het zien van The Possession of Hannah Grace ben ik ook niet zo geïnteresseerd geraakt om zijn films op te gaan zoeken. Laat me direct maar duidelijk zijn: dit is hoogstwaarschijnlijk een van de slechtste films die ik ooit heb gezien. The Possession of Hannah Grace is sowieso de slechtste film die ik ooit heb gekeken voor sebkijk!. Sorry; The Lion King (2019), Dumbo (2019) en Suspiria (2018) – jullie hebben je titel verloren.
Zijn er ook positieve dingen op te noemen over The Possession of Hannah Grace? Niet bepaald heel veel ben ik bang. Echter is de make-up wel een redelijk sterk punt van de film. Alleen wat wel weer goedkoop is aan ook dit betere punt van de film – is dat we er erg weinig van te zien krijgen. En dat voor een film met een budget van minimaal 6 miljoen dollar.
The Possession of Hannah Grace is een film die al daadwerkelijk vanaf het begin enorm verwarrend en (helaas ook) slecht is. De film opent met een scène waarbij we amper duidelijk te zien krijgen van wat er daadwerkelijk gebeurd. Oké – er is een meisje bezeten en de katholieke kerk probeert haar te bevrijden van deze demoon. Dat is wat duidelijk is. Maar wie is überhaupt het meisje dat bezeten is? Waarom krijgen we dit als eerste te zien? Waarom is de sound mixing en sound design zo bagger slecht, dat het gewoon oorverdovend pijn doet om aan te horen.
Laat me dan nog niet eens beginnen over het camerawerk van de openingsscène. We krijgen onze goede oude vriend – de “shaky cam” – weer eens op bezoek, waardoor we bij een emotioneel moment tussen een vader en zijn bezeten dochter, amper goed een expressie te zien kunnen krijgen. Het is een interessant idee om de vader te laten proberen de bezeten dochter te helpen. Helaas is de executie zo vreselijk dat je als kijker het geen ene moer kan boeien wat er met deze personages zal gebeuren.
De Bezetenheid van het Onsympathieke Hoofdpersonage
Als er een ander punt sterk opvalt aan The Possession of Hannah Grace is het dat het acteerwerk niet bepaald erg goed is. Dit kan komen doordat de cast niet echt bepaald sterk in acteren is – wat ook een feit is – maar het kan ook komen door het feit dat ze een slecht geschreven scenario doorgevoerd hebben gekregen.
Zo is ons hoofdpersonage Megan enorm ongeïnspireerd en super onsympathiek. Ze liegt constant tegenover iedereen om haar heen. Daarnaast liegt ze over het feit dat ze pillen heeft genomen van haar ex-vriend. Ook liegt ze over het feit dat ze de baan aankan. Wat nog erger is dan het feit dat ze als personage onsympathiek over komt is dat het hoofdpersonage letterlijk niks te doen krijgt in deze film.
Je wilt niet weten hoeveel dezelfde acties dit personage uitvoert in een film. Van stuiteren met een bal tegen de muur, naar letterlijk om de vijf minuten hetzelfde dode lichaam erbij pakken om naar te gluren. Het duurt bijna een heel uur voordat het bezeten meisje/de demoon in actie komt om andere dood te gaan maken. Waarom duurt het zo lang voordat deze “schurk” in actie komt? Nobody Knows. Want letterlijk bijna niks wordt uitgelegd in deze film.
Daarnaast is deze film ook niet bepaald een film vol met logica. Want waarom gaat in godsnaam het bezeten meisje niet eerst achter het hoofdpersonage aan. Het bezeten meisje heeft zoveel kansen gehad om het hoofdpersonage te pakken en te vermoorden. Zo veel momenten waren ze alleen met z’n tweeën daar. Maar natuurlijk moeten eerst de bij-personages allemaal dood, want anders zou het geen slechte kwaliteits horror-film (met een hoog budget) zijn toch.
High Budget, Low Quality
Zoals ik al eerder heb benoemd is dit een horror-film met een redelijk groot budget. Oké; het heeft niet het budget van een film als Avatar of Avengers: Endgame, maar The Possession of Hannah Grace heeft voor een “originele” horror-film een redelijk groot budget. Namelijk tussen 6-7 miljoen dollar was het budget voor deze film.
Wat best apart is dat er ook vernieuwende horror-films zijn uitgekomen met een veel lager budget. Neem bijvoorbeeld The Blair Witch Project – een vernieuwende horror-film met een budget van 60.000 dollar. Hoe kan het dan in godsnaam dat een film met een budget dat zo veel groter is dan dat van The Blair Witch Project – ook zo veel slechter is. Ik vraag me dit echt oprecht af.
Alle keuzes die door de filmmakers zijn gemaakt, voelen slecht uitgedacht en goedkoop aan. Neem bijvoorbeeld het montagewerk – waarbij we een shot zien eindigen met een beweging. Opeens speelt hetzelfde shot zich weer vanaf het begin af vlak nadat we een reactie-shot te zien hebben gekregen. Als kijker valt dit op en denk je bij jezelf voor een film met zo’n groot budget, worden er toch echt wel goedkope fouten gemaakt.
Conclusie
The Possession of Hannah Grace heeft mij – net als een van de personages uit de film – bezeten genomen. Ik ben bezeten geraakt op een manier waarbij ik vol verwarring en afschuw terugkijk op mijn tijd dat ik deze film aan het kijken was. De cast is slap. De regisseur en zijn visie zijn volkomen afgezaagd. De keuzes die gemaakt zijn bij de montage, de kadrering van de shots en het geschreven scenario, zijn hoogstwaarschijnlijk nog wel de slechtste punten van deze film.
Is er dan niets dat deze film aantrekkelijk maakt om te kijken? Als je van goede make-up effects houdt, dan is deze film nog een beetje aan te raden. Ik zou deze films zelfs niet aanraden als een film waarbij je met je vrienden kunt lachen over hoe slecht het is. De blu-ray heeft nog vele extra’s, maar naar het kijken van het origineel zit je niet bepaald te snakken naar nog meer onzin. Er kan dus gezegd worden over The Possession of Hannah Grace dat het enorm teleurstelt.
