The Tobacconist is een niet alledaagse oorlogsfilm, maar laat hiermee ook zien dat uniekheid niet altijd kwaliteit garandeert. De Duitse film kwam uit in 2018 en is gebaseerd op het boek “Der Trafikant” van auteur Robert Seethaler. De Nederlandse titel van het boek is “De Weense sigarenboer”. De film is geregisseerd door Nikolaus Leytner. Kan The Tobacconist met zijn originele gebruik van oorlogsverhalen vertellen een sterke film maken? Lees dat in mijn film recensie van The Tobacconist.
De film is vanaf nu te koop op DVD. Ook is de film te huur en te koop op Pathé Thuis. Mijn dank aan Just Entertainment Nederland voor de samenwerking en het versturen van een recensie-exemplaar.
Synopsis The Tobacconist
The Tobacconist vertelt het verhaal van de tiener Franz en zijn vriendschap met Sigmund Freud voor de tijd van de Duitse annexatie in Wenen. De zeventienjarige Franz reist naar Wenen om in de leer te gaan bij een sigarenhandelaar. Daar ontmoet hij de vaste klant Sigmund Freud. Franz is gefascineerd door het werk en de kennis van Freud. Na verloop van tijd vormt er een unieke vriendschap tussen de twee. Maar wanneer de nazi’s in Wenen aankomen worden beide mannen meegesleurd in een stroom van gebeurtenissen. Ze komen beide voor een grote beslissing te staan. Blijven ze in Wenen of gaan ze toch vluchten? Het hoofdpersonage Franz wordt gespeeld door Simon Morzé en de wereldberoemde acteur Bruno Ganz speelt Sigmund Freud. De in 2019 overleden Bruno Ganz kennen we natuurlijk nog uit de film Der Untergang uit 2004. In deze film speelde hij de rol van Adolf Hitler.
Stijl boven inhoud
The Tobacconist is een film die er door zijn production design erg goed uit ziet. De film zit vol sterk uitgewerkte aspecten op het vlak van production design. De sterke accenten op kleurgebruik helpt hier ook erg bij. Als kijker zul je oprecht geloven dat de film zich afspeelt aan het einde van de jaren 1930. Ik werd door het uiterlijk meegenomen naar de tijdsperk dat de film wilde weergeven. Hierdoor vergat ik ook soms dat ik naar een film zat te kijken. Spijtig genoeg werd ik als kijker ook vaak uit het verhaal gehaald. Dit komt apart genoeg voornamelijk door het meest unieke aspect aan deze oorlogsfilm. The Tobacconist laat meerdere dromen en fantasieën van Franz zien. Deze dromen en fantasieën zijn te abrupt en het verschil met de werkelijkheid is ook erg groot.
Hierbij heb ik het niet alleen over het verschil tussen de realistische en fantasierijke verhaallijnen, maar ook over het uiterlijk. Het werkelijke verhaal van film ziet er goed verzorgd uit, maar de droomscènes zien er echter onuitgewerkt uit. De kleuren zijn te slap of te sterk bewerkt. Daarnaast zijn de speciale effecten lachwekkend slecht. Het toevoegen van droomscènes is een uniek en leuk concept. Alleen in de film blijkt dat dit concept niet goed werkt in dit verhaal. Ook bevat The Tobacconist veel onuitgewerkte bijpersonages en een nogal slap geschreven hoofdpersonage. Het grootste gedeelte van de film zul je een hoofdpersonage zien die vooral denkt aan het hebben van seks met zijn geliefde. De film geeft een realistisch beeld hoe een geile mannelijke tiener denkt, maar dit maakt de film niet bepaald sterk of interessant.
The Tobacconist is Charismatisch, maar oppervlakkig
Pas wanneer het accent naar de opkomst van de nazi’s gaat, begint het hoofdpersonage zich echt te ontwikkelen. Hij is niet langer meer de tiener die alleen maar denkt aan seks. Hij krijgt een echt karakter vol charisma, emoties en meningen. Het helpt alleen niet dat Simon Morzé zijn personage Franz nogal oppervlakkig presteert. Toch wordt het verhaal een stuk interessanter wanneer het hoofdpersonage de kans krijgt om zich te verzetten tegen de nazi’s. Alleen raakt de film op dit vlak ook alleen het topje van de ijsberg.
Er is duidelijk te zien dat dit aspect van het verhaal veel beter had kunnen zijn, als het meer uitgewerkt was. Maar doordat The Tobacconist van alles probeert te zijn, voelt het op bijna alle vlakken onaf en oppervlakkig aan. De film probeert niet alleen een oorlogsverhaal te vertellen, maar ook een romantisch coming-of-age verhaal. Daarnaast worden ook nog droomkanten toegevoegd aan het verhaal. Dit werd gedaan omdat Sigmund Freud in het verhaal voorkomt.
Bruno Ganz portretteert Sigmund Freud degelijk, maar persoonlijk raakte hij met zijn acteerwerk geen gevoelige snaren bij mij. Anders gezegd; ik voelde geen empathie voor dit personage. Ik heb Der Untergang uit 2004 nog niet gezien. Dus kan ik ook niet oordelen over het acteerwerk van Bruno Ganz uit die film. In The Tobacconist vind ik hem zeker niet slecht acteren, maar ik had na alle positieve verhalen over Der Untergang toch een wat sterkere acteerprestatie verwacht. Dit kan echter ook liggen aan het feit dat zijn Freud maar weinig te doen krijgt in deze film. Sigmund Freud uit The Tobacconist praat alleen voornamelijk over sigaren en de problemen van Franz. We krijgen maar weinig te zien van wie Freud nou echt is en wat Franz voor hem betekent.
Conclusie
Uiteindelijk oppert The Tobacconist interessante ideeën en concepten voor het vertellen van oorlogsverhalen. Alleen durft de film maar op weinig vlakken zich echt sterk te uiten. Dit komt mede doordat de film teveel probeert te bereiken in een te korte speeltijd. Dat realisme en fantasie niet goed met elkaar verbinden, helpt de casus ook niet verder. Het production design is wel van topniveau en het acteerwerk is ook degelijk. Alleen bereikt de film alleen maar het topje van de ijsberg met zijn potentie.
Ja, de film heeft wel iets, maar gaat ook kneuterig lijken op den duur, alsof men niet veel verder komt dan het sigarenwinkeltje.
Mee eens. Het is wel weer een tijd geleden dat ik de film heb gezien (en gerecenseerd), maar ik snap heel goed wat je bedoelt!