Op 1 april 2000 werd het (toen) nieuwste boek van de (overleden) befaamde filmrecensent Roger Ebert uitgebracht. De titel van dit boek was “I Hated, Hated, Hated This Movie”. Het boek bestond uit een verzameling van Roger Ebert’s recensies van films die volgens hem koste wat kost vermeden moeten worden. Het gevoel wat Roger Ebert beschreef in zijn boek komt honderd procent overeen met hoe ik het nieuwste avontuur van superheld Thor ervaarde. Het is vrij simpel. Ik haat, haat, haat Thor: Love and Thunder.
Voordat jullie nu jullie vurige boze reacties onder deze recensie gaan plaatsen, wil ik graag uitleggen waarom Thor: Love and Thunder voor mij de slechtste Marvel Studios-film (tot op heden) is. Er zullen meerdere recensenten, filmliefhebbers en trouwe lezers zijn die in de mythe geloven dat kritiek – en in verlenging journalistiek – altijd (zo ver mogelijk) objectief geschreven moet zijn. Hate to break it to you, maar dat is minder het geval dan je denkt. Elke vorm van journalistiek – en zeker kritiek in de vorm van recensies, essays en opinies – is geschreven vanuit een subjectieve mindset. Wat er geschreven kan worden kan gebaseerd zijn op objectieve feiten.
Maar de journalist en recensent beschrijft (on-)bewust het artikel, de recensie en dergelijke op de manier wat zijn, haar of diens mening het beste weergeeft. Wat ik met deze spoedcursus (zelf aangeleerde) journalistiek en kritiek probeer uit te leggen: het is mijn mening dat ik Thor: Love and Thunder een slechte film vind. Dat is in mijn ogen gebaseerd op technische aspecten en verhaalkeuzes die niet werken. Echter kunnen andere mensen hier over heen kijken of zelfs de overtuiging hebben dat deze kritiekpunten niet kloppen.
Helaas voor de liefhebbers van Thor: Love and Thunder moet ik dus nogmaals aangeven dat dit geen positieve recensie zal worden. Echter zal ik de film eerlijk beoordelen, en ook de positieve aspecten van de film benoemen. Want ondanks dat Thor: Love and Thunder een hele, hele, hele slechte film is, bevat het ook enkele krachtige onderdelen.
Over Thor: Love and Thunder (2022)
Thor: Love and Thunder is een Amerikaanse superhelden film uit 2022 dat gebaseerd is op het Marvel Comics personage Thor. De film is geproduceerd door Marvel Studios en uitgebracht door Walt Disney Studios Motion Pictures. Thor: Love and Thunder is het vervolg op Thor: Ragnarok en de vierde Thor-film. Daarnaast is het ook de 29ste film uit het Marvel Cinematic Universe (MCU).
In Marvel Studios’ Thor: Love and Thunder werkt de God of Thunder samen met King Valkyrie, Korg en zijn ex-vriendin Jane Foster om de galactische goden moordenaar – Gorr the God Butcher – te stoppen. Thor: Love and Thunder is geregisseerd door Taika Waititi. De filmmaker regisseerde eerder ook het derde deel dat bekend staat als Thor: Ragnarok. De rol van Thor wordt opnieuw gespeeld door Chris Hemsworth. Ook keert actrice Natalie Portman terug als Jane.
Ook Tessa Thompson en Taika Waititi keren terug als Valkyrie en Korg. Voor het eerst in een lange tijd krijgen we ook Jaime Alexander weer als Sif te zien in een MCU-film. Het is verder ook bevestigd dat de Guardians of the Galaxy-leden zullen terugkeren voor dit vierde deel van de Thor filmreeks. Hemsworth en Waititi maakten in januari 2018 al plannen voor een vervolg op Thor: Ragnarok, maar Thor: Love and Thunder werd pas aangekondigd in juli 2019. Waititi wilde van Thor: Love and Thunder een door de jaren 1980 geïnspireerde romantische avonturenfilm maken.
Thor: Love and Thunder had zijn wereldpremière bij het El Capitan Theatre in Hollywood op 23 juni 2022. De film werd in België en Nederland uitgebracht op 6 juli 2022. De film ontving gemixte reacties, waarbij er met lof werd gesproken over de cast (voornamelijk Bale en Portman). Tegelijkertijd ontving het scenario van de film kritiek. Ook vonden de recensenten dat de film tonale problemen had. Thor: Love and Thunder heeft tot nu toe 672 miljoen Amerikaanse dollars opgebracht, waardoor het momenteel de zes best verdienende film van 2022 is.
Recensie
Thor: Love and Thunder bevat (gelukkig) niet alleen slechte aspecten. Het acteerwerk van Christian Bale en Natalie Portman is redelijk goed. Bale weet te overtuigen als een meedogenloze en gruwelijke schurk. Portman is echter de grootste ster van Thor: Love and Thunder. Als er een aspect is dat regisseur Taika Waititi goed weet neer zetten in deze film, dan is het Jane Fosters strijd tegen de ziekte die haar geestelijk en lichamelijk vernietigd. Het acteerwerk van Portman laat de letterlijke en innerlijke strijd van Jane Foster, op een krachtige manier zien. Een ander positief aspect van Thor: Love and Thunder is het kleurgebruik.
De film maakt op een speelse manier gebruik van kleuren, waardoor de plaatsen uit de film levendiger overkomen. Er is echter nog steeds ruimte voor verbetering, want regelmatig laat de film hetzelfde kleurenpalet zien uit de standaard Marvel Studios-films. Wanneer dit niet het geval is, komt Thor: Love and Thunder door zijn gebruik van kleuren indrukwekkend over. Het beste voorbeeld hiervan is de zwart-wit scène uit de film. Deze scène is bijzonder goed uitgevoerd. Daarnaast is het een mooi detail dat alleen de wapens van de helden kleur kunnen brengen bij deze plaats.
Helaas zijn dit de enige aspecten van Thor: Love and Thunder die een positieve indruk bij me hebben gemaakt. Thor: Love and Thunder zou – volgens de bedoelingen van Waititi – moeten werken als een romantische komedie. Als je echter de grappen uit de film niet leuk vindt, dan zul je geen goede tijd hebben met Thor: Love and Thunder. Ik heb geen enkele keer moeten lachen om de grappen uit de film. Ik heb welgeteld een keer gedacht dat ik de opzet van de grap wel goed bedacht vond, maar de uitvoering dan wel weer belabberd. Dit is het dichtstbij dat ik kwam bij het genieten van een grap. Ik heb vaker met mijn hoofd in mijn handen gezeten en naar de goden gebeden dat de film, maar snel mocht aflopen.
Betekent dit dat Thor: Love and Thunder een slechte komische film is? Dat valt te bediscussiëren, want komedie is subjectief. Mij lag de komedie totaal niet, maar ik heb genoeg reacties uit de bioscoopzaal gezien die de grappen geweldig vonden. Dat de grappen niet werkten voor mij, lag aan het feit dat de grappen geen moment hadden om echt binnen te komen. Een grap werd niet in zijn eentje gepresenteerd, maar met nog drie andere grappen – en dat in de tijdspan van tien tot twintig seconden. De focus van de komische momenten mist hierdoor. Er worden zoveel willekeurige grappen tegen de muur gegooid, alsof het verf is dat op een doek wordt gesmeten.
Dit doet Waititi hopend dat er iets blijft plakken. Door de grote hoeveelheid verf (of in dit geval grappen) zal er (bijna) altijd wel iets blijven plakken. Het grootste gedeelte zal echter direct het doek verlaten en afdruipen naar beneden als een mislukte en abstracte verfstrook (of, nogmaals, een grap in dit geval). Door de grote hoeveelheid grappen neemt het verhaal ook nooit de ruimte om echt even te laten bezinken wat er in het verhaal plaats heeft gevonden. Er is geen moment om even op adem te komen, en dan niet doordat de grappen zo hilarisch zijn, maar eerder doordat Waititi je (figuurlijk) wurgt om te blijven lachen om zijn grappen.
Het verhaal van Thor: Love and Thunder is ook niet bepaald romantisch te noemen. Dit komt vooral doordat Thor in deze film zich als een grap en idioot gedraagt. Voor een groot gedeelte van de film lijkt hij vooral gefocust te zijn om het terugkrijgen van zijn verloren hamer Mjölnir – en dus niet op het terugwinnen van zijn oude liefde (Jane Foster). Pas later in de film lijkt Thor echt zijn ex-vriendin terug te willen winnen, waardoor de film eerder aanvoelt als een belabberde romantische komedie tussen Thor, Mjölnir en Stormbreaker. Er is zeker nog chemie tussen Portmans Jane Foster en Hemsworths Thor, maar dit komt puur doordat dit goed uitgewerkt was in de eerste twee Thor-films: Thor uit 2011 en Thor: The Dark World uit 2013.
Technisch zit de film ook grotendeels slecht in elkaar. De visuele effecten en computer gegenereerde beelden zien er – over het algemeen – nep uit. De effecten in Thor: Love and Thunder zien er af en toe zo slecht uit dat zelfs de effecten uit Morbius er beter uitzien. Bij Thor: Love and Thunder zie je overduidelijk dat de cast voor een groen scherm is geplaatst, waardoor de visuele effecten er niet alleen slecht ontwikkeld uitzien, maar ook ongeloofwaardig. Ook de muziek van de geniale componist Michael Giacchino valt enorm tegen. Zijn eerder gecomponeerde werk uit 2022 (bijvoorbeeld The Batman en Jurassic World: Dominion) is velen malen beter.
Conclusie
De vorige films met Thor – Thor: Ragnarok, Avengers: Infinity War en Avengers: Endgame – wisten grotendeels het rouwproces van Thor krachtig neer te zetten. In deze films gebruikte Thor grappen om zijn verdriet en rouw te verwerken. In Thor: Love and Thunder wordt Thor zelf als grap gebruikt, maar zonder dat er enig einddoel in zicht is. Thor: Love and Thunder is een film waarin filmmaker Taika Waititi te veel zijn best doet om grappig te zijn en te weinig inzet toont om een goed verhaal te vertellen. Elk serieus moment uit de film wordt overschaduwd door een domme grap die elke 7-jarig kind kan verzinnen. De serieuze momenten zijn gewoon minder voorkomend dan de herhalende grap van een stel geiten dat maar niet willen ophouden met gillen.
Hilarisch, toch? Nee, niet bepaald! De echte grap is de film zelf. Thor: Love and Thunder is als film zo belachelijk slecht dat het andere slechte Marvel Studios-films overlaat komen als meesterwerken. De enige positieve aspecten uit de film zijn het kleurgebruik en het acteerwerk van twee castleden (Portman en Bale). De rest van de cast acteert niet slecht, maar hun personages zijn zo eendimensionaal, irritant of slecht uitgeschreven dat ik me puur irriteerde aan de personages. En dan vooral aan het personage van Taika Waititi (met andere woorden Korg). Goh, wat een verrassing!
Na het kijken van Thor: Love and Thunder begin ik nu honderd procent te begrijpen, waarom mensen zich zorgen maken over de toekomst van het Marvel Cinematic Universe. Fans en filmliefhebbers lijken alles wat Marvel Studios en Disney ze voorgeschoteld op te vreten, zonder kritisch stil te staan bij of het wel werkt. Zou ik Thor: Love and Thunder dan afraden? Ja, zeker weten! Als je de film echt per se wilt zien, dan zou ik wachten tot de film op Disney+ uitkomt. En zelfs dan, zou ik de film zeker niet aanraden. Thor: Love and Thunder is nu te zien in de Nederlandse en Belgische bioscopen.
