Buzz Lightyear en de rest van de speelgoedvrienden proberen Woody te redden van een man die hem wilt doorverkopen aan een museum.
Omgekeerde Rollen
Toy Story 2 zet bij de opening van de film direct de toon neer. Zo is het duidelijk dat de film veel meer “actie” zal bevatten en ook meer spanning. Ik zet hierbij “actie” tussenhaakjes, want het is natuurlijk wel een kinderfilm over levend speelgoed en niet een Arnold Schwarzenegger actie-film. Toch bevat Toy Story 2 creatieve en fantasierijke actie scènes. Dit is dan ook voor een kinder-film erg bijzonder te noemen. Zeker als het over levend speelgoed gaat.
Bij Toy Story 2 is het mooi om te zien dat de rollen van Woody (Tom Hanks, Toy Story) en Buzz Lightyear (Tim Allen, Toy Story) zijn omgedraaid. In deel 1 van de Toy Story-reeks is het namelijk Woody die probeert Buzz te redden van een oneindigheid van doem. In Toy Story 2 is het juist Buzz die Woody probeert te redden. Ook is het bijzonder op te merken dat in deel 1 Buzz Lightyear wordt gerepresenteerd als een populair speelgoed-figuurtje dat zijn levensrol niet zeker weet.
Nu in Toy Story 2 blijkt het te zijn dat Woody ook een enorm bekend speelgoed-figuurtje was. Ook hij krijgt te maken met een identiteitscrisis. Wie is hij zonder of juist met Andy (de eigenaar van het speelgoed)? Angst om verlaten en vergeten te worden worden allemaal suggestief besproken in een kinderfilm die al ouder dan 20 jaar is. Hoe bijzonder is dat wel niet?!
Nog steeds revolutionair
De animatie – een van de bekendste en grootste pluspunten van animatiebedrijf Pixar – is ook weer bij Toy Story 2 revolutionair geweest. Misschien is dit tweede deel op sommige vlakken zelfs belangrijker geweest voor het animatie vakgebied dan Toy Story uit 1995. Dit omdat de grenzen van wat mogelijk is met computer- (& 3D-)animatie nog meer wordt opgezocht bij Toy Story 2. Buzz laten vliegen door de ruimte, speelgoedfiguren salto’s laten maken en andere bijzondere geanimeerde bewegingen.
Als we aan geanimeerde films denken zien wij dit soort unieke animatiefilms als normaal, maar dit is niet altijd zo geweest. Het is dus ook goed en belangrijk om af en toe een film als Toy Story 2 in perspectief van de (animatie-)geschiedenis te bekijken. Hierdoor kun je namelijk ook zien hoe veel een vakgebied is veranderd. Daarnaast is het stemmenwerk ook weer van topniveau. Oude bekenden, zoals Tom Hanks en Tim Allen, zijn niet meer de enige show-stelers. Ook Joan Cusack als Jessie (Toy Story 3) is enorm goed in haar rol als een speelgoedfiguurtje dat niet meer durft te dromen en te geloven in een beter bestaan.
Jeugd-sentiment
Qua humor is Toy Story 2 ook weer enorm sterk. Vooral de grappen rondom Rex – de speelgoed T-rex – zijn enorm humoristisch. Ik weet nog als kind dat ik de grap “Nee – niet mijn hoofd. Alsjeblieft!” vaak heb herhaald uit de Nederlandse versie van Toy Story 2. Daarnaast is Toy Story 2 een van de eerste films die ik voor mijn verjaardag als cadeau vroeg. Als ik een Toy Story-film wilde kijken als kind ging ik altijd direct naar Toy Story 2 en niet naar het eerste deel.
Grappig genoeg als ik nu terugkijk denk ik toch dat ik deel 1 van de Toy Story-franchise beter en zelfs op sommige vlakken leuker vind dan het tweede deel. Het tweede deel heeft nog steeds mijn voorkeur, maar qua kwaliteit als film zou ik toch zeggen dat deel 1 beter is dan Toy Story 2. Dit betekent niet dat deel twee een stuk minder is. Totaal niet. Het is zelfs een van de beste film-vervolgen. Het is in mijn ogen qua film-vervolg gelijk aan films als The Dark Knight, Terminator 2: Judgment Day en Aliens. Zo goed is Toy Story 2. Het is oprecht een waardige opvolger.
Conclusie
Ter conclusie – Toy Story 2 neemt ideeën van het eerste deel 1 en gaat hier dieper op in. Qua animatie ziet de film er nog steeds ongelofelijk uit. Ook de bewegingen die met computer-animaties gecreëerd zijn voelen levendig en realistisch aan. Dit is enorm bijzonder. Zeker voor een film die een totaal on -realistisch onderwerp bespreekt – namelijk speelgoed dat tot leven komt.
Als ik nu terugkijk op Toy Story 2 blijft een ding zeker voor mij – ik ga deze film niet snel vergeten. Dit komt door de emotionele impact die deze film op je heeft als kijker. Ook al gaat het over speelgoed, je voelt de weergegeven thematische angsten en gevoelens tot je binnendringen. Een heus visueel wonder.
