Toy Story 4 is het laatste deel in de Toy Story-franchise. Bijna iedereen dacht dat de franchise zou eindigen met Toy Story 3. Dit dacht men omdat het verhaal een perfect einde had. Echter besloten Disney en Pixar toch nog een laatste deel te maken, voordat ze deze franchise zouden eindigen. Ik kan zeer goed begrijpen dat ze deze keuze hebben genomen. In mijn film recensie van Toy Story 4 zal ik jullie vertellen waarom ik dit denk.
Toy Story 4 is nu te zien op de streamingservice Disney+.
Niet Slechter, Maar Beter
De meeste mensen zeggen online dat Toy Story 4 het zwakste deel van de franchise. Het “mindere broertje” wordt het ook wel genoemd. Echter zie ik het zelf compleet andersom. In mijn vorige Toy Story recensie zei ik dat Toy Story 3 mijn favoriet was. Nu dat ik Toy Story 4 voor een tweede keer heb gezien, moet ik dit standpunt toch intrekken. In mijn ogen is Toy Story 4 niet het mindere broertje, maar juist het beste deel van de franchise. Dat komt eigenlijk voornamelijk door een punt.
Persoonlijk zullen veel filmkijkers het verhaal van de Toy Story-franchise beschouwen als Andy’s verhaal. Dit omdat hij het eigenaar is van het speelgoed en daarnaast is hij, volgens deze kijkers, ook nog de rode draad van de eerste drie delen. Echter ging het verhaal nooit om Andy, maar juist om het speelgoed. Of precies te zijn – om een speelgoed-figuur. Namelijk; Woody. Dat klopt. Alle 4 de films hebben een rode draad en dat is altijd al Woody geweest. Tuurlijk is het even wennen dat de rode draad nu volledig op Woody wordt overgegeven.
Want veel van het andere speelgoed krijgt maar weinig aandacht in deze film. Toy Story 4 is vooral gefocust op de ontwikkeling van het hoofdpersonage (oftewel Woody) en hoe zijn verhaal zal eindigen. Hierdoor krijgen andere speelgoedfiguren – zoals Jessie (Joan Cusack, Toy Story 2) , Rex (Wallace Shawn, Toy Story) en zelfs Buzz Lightyear (Tim Allen, Toy Story) maar amper de tijd om te schijnen op het scherm. Dit zullen velen fans van de franchise hoogstwaarschijnlijk jammer gevonden hebben.
Woody’s Verhaal
Ik ben zelf ook een groot Toy Story-fan, maar ik zie dit zelfs als de enige manier hoe de franchise goed afgesloten had kunnen worden. Dit omdat er dan eindelijk duidelijk gemaakt wordt waar de franchise eigenlijk over ging. Toy Story ging namelijk altijd al om Woody en ZIJN acties, dromen, avonturen en uiteraard ook angsten. Zo wordt er in de eerste Toy Story uit 1995 al heel duidelijk weergegeven dat Woody’s grootste angst is dat hij niet meer nodig en geliefd zal zijn op een gegeven moment.
Herinner je het je nog? Waarschijnlijk niet. Maar ik wel. Ik heb het over de nachtmerrie-scène van Woody uit Toy Story (1995). Dit is een scène waar Andy hem bij het afval gooit en zegt dat hij “niet meer met hem (Woody) wilt spelen”. Dit representeert Woody’s grootste angst en de daadwerkelijke rode draad uit de vier films. De films gaan namelijk over hoe je betekenis geeft aan je leven en hoe je met de angst omgaat als je deze betekenis kwijt begint te raken. Dit gebeurt namelijk in Toy Story 4. Onze favoriete speelgoed-sheriff wordt niet meer gezien. En met hem spelen gebeurt al helemaal niet meer.
Woody’s angst is werkelijkheid geworden en nu moet hij leren om nieuwe betekenis te geven aan zijn leven. Vandaar dat ze ook Bo Peep (Annie Potts, Ghostbusters) uit deel 1 en 2 hebben laten terugkomen voor dit laatste deel. Bo Peep is een personage dat qua persoonlijkheid tegenover Woody staat. Bo Peep heeft betekenis gevonden zonder eigenaar, terwijl Woody denkt niet zonder een eigenaar te kunnen leven. Laten we het ook nog even over wat andere punten hebben.
Overige Pluspunten
De animatie ziet er scherper uit dan ooit. Echter is dit niet de beste animatie uit de franchise. De bewegingen zijn niet vernieuwend en de locaties spreken minder creativiteit en uniekheid uit, dan de locaties uit Toy Story 3. Qua animatie heeft Toy Story 4 wel de tweede plaatst te pakken. Het is vooral het verhaal en de karakterontwikkelingen die me aanspreken. In mijn ogen is Toy Story 4 het meest volwassen van alle 4 de films. Dit omdat Woody niet langer meer alleen een speelgoedfiguur is, maar ook zijn eigen persoon wordt.
Ook de soundtrack is opnieuw weer goddelijk. De componist (Randy Newman) past de muziek perfect toe tot de films. De bekende muziek-deuntjes van de franchise komen ook terug in dit deel. De muziek is ook een groot deel wat je kippenvel zal geven. Ook omdat je weet dat dit hoogstwaarschijnlijk de laatste keer is dat je deze groep personages (bij elkaar) zult zien. Daarnaast is ook het stemmenwerk weer perfect. De personages komen echt tot leven door het stemmenwerk van de bekende cast.
Conclusie
Toy Story 4 mag dan misschien niet de beste of meest creatieve animatie van de franchise bevatten. Toch is het wel het beste en meest ondergewaardeerde deel van de franchise. Dit komt door zijn volwassen thema’s, maar ook doordat het verhaal van Woody eindelijk volledig wordt afgesloten. Als Toy Story-fan is het echter wel even wennen dat veel van je favoriete speelgoedfiguren maar amper op het scherm komen. Toch blijft Toy Story 4 een echte aanrader voor iedereen!
