Felix zat al een tijdje in zijn donker belichte kamer naar zijn mobiele telefoon staren. Een van zijn lampen was een tijdje geleden gesprongen en hij had nog niet de tijd genomen om deze te vervangen. Oké, misschien was Felix dit simpelweg aan het uitstellen, maar zo lang hij tenminste zelf nog gelooft dat hij er geen tijd voor had gehad, dan was er geen probleem. Zijn vingers bleven hangen over een knop die zijn leven voorgoed zou kunnen laten veranderen. Zijn mobiele telefoon, waar Whatsapp op geopend was, bracht nog wat verlichting in de donkere kamer. De blokkeerknop op zijn mobiele telefoon stond voor de bewuste keuze om een officieel einde te maken aan enkele vriendschappen die al veel langer waren afgelopen. Al jaren lang werd Felix geteisterd met het gevoel dat hij onbelangrijk was voor zijn vrienden. Het laatste jaar was dit zelfs nog erger geworden.
Het is een duistere nacht met een volle maan als een harig beest langzaam zijn vacht begint te verliezen. Zijn klauwen trekken zich terug en al snel veranderen de poten van het beest in voeten en handen. De eerst zo lange snuit van het beest verandert terug in een mensenneus. De staart, die eerst achter het beest rond wapperde, krimpt en krimpt tot het uiteindelijk verdwijnt. De gevaarlijke scherpe tanden van het beest worden ingeruild voor het gebit van een doodnormale oudere man. Na deze snelle veranderingen blijft er een hijgende man over. De man heeft een kaal knikkerachtig hoofd waar de zweetdruppels op glinsteren in de lichtstralen van de volle maan.