Dankzij het echte leven en verschillende Disneyfilms – zoals Cinderella (1950) en Snow White and the Seven Dwarfs (1937) – zijn de meeste mensen wel bekend met het fenomeen van gemene stiefmoeders. De Noorse Filmmaker Gunnbjörg Gunnarsdottir heeft dit concept gepakt en het een komische originele invalshoek gegeven. Haar komische familiefilm Victoria moet dood bevat geen stiefkinderen die zich gehoorzaam houden aan de regels en het gezag van hun stiefmoeder.
In plaats daarvan bedenken ze een plan hoe ze hun stiefmoeder kunnen laten vermoorden. Het resultaat is een grappige familiefilm waarin het fenomeen van boze en kwaadaardige stiefmoeders gemengd wordt met concepten als huurmoordenaars, immigratiekwesties en ongelijkheid. Ondanks dat de opzet voor Victoria moet dood vrij uniek en geinig is voor een familiefilm, worstelt Gunnarsdottir met het uitwerken van de thema’s en onderwerpen uit haar filmverhaal.
De rode draad uit de film is het plan van broer Hendrik en zus Hedwig om hun stiefmoeder Victoria dood te krijgen. De regisseur en scenarioschrijvers starten met een knal en weten in eerste instantie het momentum van het hoofdverhaal goed te behouden. Dit verandert op het moment dat er andere belangrijke onderwerpen geïntroduceerd worden in de film. Het filmverhaal raakt al snel overvol en overbeladen. Hierdoor raken de regisseur en scenarioschrijvers het focuspunt van de film kwijt en verliest het hoofdverhaal zowel zijn momentum als kracht.
Over Victoria moet dood (2024)
Victoria moet dood is een Noorse komische familiefilm uit 2024. De originele filmtitel is Victoria må dø. De internationale filmtitel is Victoria Must Go. De film is geregisseerd door Gunnbjörg Gunnarsdottir. De regisseur schreef het scenario van de film samen met Rolf-Magne Andersen en Anders Thomas Jensen. Het scenario is gebaseerd op een filmverhaal dat is geschreven door de regisseur.
De cast van de film bestaat uit (o.a.) Mille Sophie Rist Dalhaug, Sverre Thornam, Ine Marie Wilmann, Morten Svartveit, Leo Ajkic, Anette Hoff en Thomas Bipin Olsen. De film is in de Nederlandse bioscopen in de Nederlandstalige versie uitgebracht. Victoria moet dood bevat het stemmenwerk van (o.a.) Ilse Warringa, Tygo Gernandt, Nova Meens, Vince van Baak, Emma Pelckmans, Thijs Prein en Mitch Wolterink. Wim Pel Productions is in opdracht van In the Air verantwoordelijk geweest voor de nasynchronisatie van de film.
De film heeft een speeltijd van 85 minuten. Victoria moet dood beleefde zijn wereldpremière op 16 februari 2024 in Noorwegen. Op 9 juli 2025 bracht filmdistributeur In the Air de komische familiefilm Victoria moet dood uit in de Nederlandse bioscopen. Het filmverhaal volgt de avonturen van de verwende zus en broer Hedwig en Hendrik. Ze willen van hun vervelende stiefmoeder Victoria af. Victoria is net met hun vader getrouwd, maar heeft al gelijk meerdere strenge regels ingevoerd voor het gezin.
De kinderen besluiten een huurmoordenaar in te huren om zo van hun stiefmoeder af te komen. Ze proberen de brave Carl te overtuigen om de klus voor hen te klaren. In eerste instantie wil Carl het niet doen, maar wanneer zijn familie in een moeilijke financiële situatie komt, verandert hij toch van gedachten. Hedwig en Hendrik komen er bij de bank achter dat ze het geld voor Carl niet mogen opnemen.
Om deze reden begint hun oma zich er ook mee te bemoeien. Hun oma heeft ook een hekel aan haar nieuwe schoondochter en helpt de kinderen daarom met het verkrijgen van het geld voor de huurmoordenaar. Daarna begint Carl het gezin te infiltreren om zijn taak te voltooien, terwijl Victoria en de vader van Hedwig en Hendrik niets door hebben. Wat volgt zijn meerdere hilarische, avontuurlijke en absurde situaties.
Dagdromen
Victoria moet dood opent met de effectieve en betekenisvolle filmmuziek van componist Olav Røyrhus Øyehaug. In de openingsscène klinkt de filmmuziek geforceerd vrolijk. Deze keuze van de componist geeft goed de situatie en gemoedstoestand de twee jonge hoofdpersonages weer. Zo speelt de componist met zijn filmmuziek in de openingsscène goed in op de neppe persoonlijkheid van Victoria. In de openingsscène neemt Victoria, de stiefmoeder van Hedwig en Hendrik, overal foto’s van op hun boottocht.
Ze maakt niet alleen foto’s van haarzelf, maar ook foto’s waar haar stiefkinderen op staan. Hedwig en Hendrik krijgen de “opdracht” om te glimlachen op deze foto’s. Hiermee probeert Victoria te insinueren dat haar (nieuwe) familieleven perfect en ideaal is. De overdreven en geforceerde vrolijke filmmuziek bewijst hoe nep dit opgezette beeld van Victoria is. Met simpele montagetechnieken weet filmmonteur Mina Nybakke op een oprechte manier weer te geven hoe Hedwig en Hendrik dol zijn op hun vader.
In de openingsscène plaatst Nybakke glimlachende reactiebeelden van de kinderen die hun vader aankijken en andersom. Tegelijkertijd weet de filmmonteur goed het gevoel van afschuw en haat tussen de kinderen en hun stiefmoeder weer te geven. Nybakke maakt opnieuw gebruik van reactiebeelden om de gemoedstoestanden van de jonge hoofdpersonages weer te geven. Een groot gedeelte van de openingsscène blijkt uiteindelijk een dagdroom te zijn van Hedwig.
Met het neppe karakter van de geforceerde vrolijke filmmuziek speelt de componist dus ook in op het feit dat de openingsscène grotendeels een dagdroom is. Ondanks dat de openingsscène grotendeels een dagdroom is, weten de filmmakers goed de wantrouwende en ingewikkelde relatie tussen de stiefmoeder en stiefkinderen weer te geven. De haat en het ongemak dat Hedwig en Hendrik voelen richting Victoria wordt juist extra duidelijk gemaakt op deze manier.
De openingsscène is niet de enige keer dat de kinderen dagdromen over hoe ze hun stiefmoeder kunnen kwijtraken. Victoria moet dood bevat meerdere fantasierijke en creatieve dagdromen over manieren waarop Victoria vermoord kan worden en de consequenties die dit met zich mee kan brengen. Van dagdromen over het inhuren van een sluipschutter tot Hendrik die dagdroomt dat hij in de gevangenis belandt nadat hij de schuld krijgt van Hedwig voor het plan om Victoria te laten vermoorden.
Familiefilm met pit
De dagdromen worden op creatieve manieren gebruikt om de gedachtegangen van Hendrik en Hedwig weer te geven. Tegelijkertijd passen deze dagdromen goed bij de grensverleggende en komische filmsfeer van deze kindvriendelijke donkere komediefilm. Victoria moet dood is namelijk een familiefilm met pit die niet te vriendelijk of te groteske is, maar een goede balans hier tussen in weet te vinden. De droge en effectieve humor van de film wordt verrassend genoeg versterkt door het nagesynchroniseerde stemmenwerk van de Nederlandse cast.
Van de Nederlandse stemmencast weten vooral de jonge stemacteurs Nova Meens en Vince van Baak te overtuigen met hun fantasierijke, droge en jeugdige energie. Van Baak levert het grappigste stemmenwerk af. De manier waarop hij zelfverzekerd met een steenkolen accent Engelse teksten opleest, is hilarisch. De Nederlandse stemacteur speelt simpelweg uitstekend in op het chaotische karakter en fysieke acteerwerk van de jonge Noorse acteur Sverre Thornam. Het Nederlandse stemmenwerk van de cast is zo goed dat zelfs de nagesynchroniseerde bloopers van de film vermakelijk en geinig zijn.
Extra verhaallijnen
Voor een groot gedeelte van Victoria moet dood staat een komische versie van familiedrama centraal in het filmverhaal. Er heerst een rivaliteit tussen de stiefkinderen hun stiefmoeder over wie Nikolai (de vader van de kinderen en man van Victoria) meer lief zal hebben. Nikolai wordt door de Noorse acteur Morten Svartveit goed weergegeven als een sulletje die net zelf standpunten durft in te nemen over de opvoeding van zijn kinderen. Hierdoor heeft Victoria het vooral te zeggen in hun huishouden.
Ondanks dat Victoria en haar stiefkinderen elkaar eerst niet kunnen uitstaan, komen er later in de film toch mogelijkheden voor waarin er bijna een emotionele connectie of vorm van begrip tussen de stiefmoeder en stiefkinderen ontstaat. Het probleem van dit moment in het filmverhaal ligt niet bij zijn voorspelbaarheid, maar bij het feit dat het verloren raakt onder een hoop andere verhaallijnen. Hierdoor krijgt dit redelijk belangrijke kantelpunt in het filmverhaal niet de kans om echt benut of ontwikkeld te worden.
Gedurende de film lijken de regisseur en scenarioschrijvers steeds meer actuele en humanistische onderwerpen toe te voegen aan het verhaal. Zo laat de film zien hoe immigranten in Noorwegen te maken krijgen met kwetsbare vooroordelen, discriminatie en ongelijkheid. Dit is terug te zien in het verhaal van Carl. Hij is de immigrant die wordt ingehuurd door Hedwig en Hendrik om hun stiefmoeder te vermoorden. Carl bevindt zich in een wanhopige situatie. Hij moet snel werk vinden om voor zijn gezin te kunnen zorgen.
Regisseur en scenarioschrijver Gunnbjörg Gunnarsdottir legt een duidelijk parallel tussen het gezin van Carl en het gezin van Hedwig en Hendrik. Hierbij levert Gunnarsdottir commentaar op (witte) privilege en laat ze zien hoe absurd het is dat sommige (stief-)kinderen zich zorgen kunnen maken over een vervelende stiefmoeder, terwijl anderen mensen zich zorgen moeten maken over het verdienen van geld om hun rekeningen te kunnen betalen. Ondanks dat het belangrijk en actueel is om klassenstrijd en ongelijkheid aan te kaarten, brengt dit verhaallijn meerdere problemen tot de film.
Allereerst voelt het nogal oneerlijk om de zorgen van twee kinderen te vergelijken met dat van een volwassen man, omdat dit twee verschillende leeftijdsgeneraties zijn die zich sowieso op andere punten in het leven focussen. Daarnaast zorgt dit verhaallijn ervoor dat het familiedrama tussen de stiefkinderen en hun stiefmoeder op een tweede plaats komt te staan, terwijl dit de rode draad is van de film. Doordat de film gedurende zijn verhaalverloop steeds voller en meer beladen raakt, wordt Victoria moet dood op meerdere vlakken chaotisch en rommelig afgerond. Het einde is abrupt en slecht onderbouwd.
Het filmverhaal bevat geen duidelijke resolutie. Zo blijven de filmtoeschouwers met meerdere onbeantwoorde vragen en onafgesloten verhaallijnen achter. Voor de hoofdpersonages stopt de film met een absurd en afgeraffeld open einde dat niet grappig of sterk is. Na een krachtige start en opbouw, lijken de filmmakers zich verloren te zijn geraakt in de potentiële mogelijkheden van het vertellen van extra verhaallijnen. Alleen lijken de filmmakers niet te begrijpen dat meer niet altijd beter betekent en dat beladen onderwerpen niet automatisch meer diepgang brengen tot een filmverhaal.
Conclusie
Victoria moet dood is een degelijke komische familiefilm met een sterke start. Onder leiding van regisseur Gunnbjörg Gunnarsdottir weten de crew en cast een goede opzet neer te zetten voor de rivaliteit tussen de stiefkinderen en hun stiefmoeder. Zo bevat de komische familiefilm effectieve montagetechnieken van filmmonteur Mina Nybakke en betekenisvolle filmmuziek van componist Olav Røyrhus Øyehaug. Helaas schiet de regisseur samen met de (andere) scenarioschrijvers regelmatig door in het filmverhaal.
De regisseur en scenarioschrijvers raken de focus van het filmverhaal gedurende de film kwijt, doordat ze meerdere extra verhaallijnen introduceren. Gelukkig bevat Victoria moet dood krachtig en grappig acteerwerk. Zo weet de Nederlandse stemmencast goed in te spelen op het fysieke acteerwerk van de Noorse cast. Ondanks dat de Nederlandse stemmencast de bekende namen bevat van Ilse Warringa en Tygo Gernandt, weten vooral de jonge stemacteurs Nova Meens en Vince van Baak met hun jeugdige en energieke stemmenwerk te overtuigen.
Victoria moet dood bevat een overvol filmverhaal met een rommelig en onbevredigend filmeinde. De originele opzet van het filmverhaal weet samen met de komische elementen, de technische aspecten en het acteerwerk de film toch nog een bioscoopbezoek waard te maken. Victoria moet dood is nu te zien in de Nederlandse bioscopen. Mijn dank aan In the Air en Triple P Entertainment voor het versturen van een online recensie-exemplaar waarmee ik de film heb kunnen zien.
