WandaVision is een miniserie die wekelijks uitgebracht werd. Dit is een slimme zet geweest van Marvel Studios en streamingdienst Disney+. Door de wekelijkse release van een aflevering bleven de fans, serieliefhebbers en recensenten praten over deze Marvel miniserie. Het was een bijzonder moment toen de eerste twee afleveringen uitkwamen. Dit was de eerste serie die plaats zou vinden in het Marvel Cinematic Universe. De miniserie is nu al meer dan 1 jaar geleden uitgekomen en afgelopen, maar tot op de dag van vandaag blijven mensen erover praten.
Dit is niet bepaald apart te noemen, omdat WandaVision een ongelofelijk krachtige eerste serie is van Marvel Studios en streamingdienst Disney+. Eerder recenseerde ik al de eerste drie afleveringen van deze hitserie. Nu sta ik met deze recensie stil bij de gehele WandaVision miniserie.
Over WandaVision
WandaVision is een Amerikaanse televisie miniserie dat gemaakt is door Jac Schaeffer voor de streamingdienst Disney+. Het is gebaseerd op de Marvel Comics personages Wanda Maximoff (alias Scarlet Witch) en Vision. Het speelt zich af in het Marvel Cinematic Universe en deelt de continuïteit met de films van de franchise. De miniserie speelt zich af na de gebeurtenissen van de film Avengers: Endgame. WandaVision is de eerste televisieserie dat geproduceerd werd door Marvel Studios, waarbij Schaeffer de taak als hoofdschrijver heeft en Matt Shakman de afleveringen heeft geregisseerd.
De cast van WandaVision bestaat uit onder andere Elizabeth Olsen, Paul Bettany, Debra Jo Rupp, Fred Melamed, Kathryn Hahn, Teyonah Parris, Randall Park, Kat Dennings en Evan Peters. WandaVision aflevering 1 ging samen met de tweede aflevering in première op 15 januari 2021. De miniserie duurde 9 afleveringen en kwam tot een einde op 5 maart 2021. Dit is de eerste serie, en het begin, van Phase 4 van het Marvel Cinematic Universe. Daarnaast dient de serie ook als een directe set-up voor de film Doctor Strange in the Multiverse of Madness die in mei 2022 uit zal komen. Actrice Elizabeth Olsen zal haar rol als Wanda Maximoff opnieuw vertolken in deze film.
Onterechte kritiek
De eerste twee afleveringen ontvingen naar mijn mening onterecht veel kritiek. Het komt op me over alsof het publiek wat anders had verwacht. Veel kijkers hadden kritiek op het feit dat de credits aan het einde van alle afleveringen te lang waren. Het is een feit dat de credits best lang aan kunnen voelen. Dit komt voor het publiek vooral doordat de aflevering niet voldoet aan de verwachtingen. Echter wordt er bij dit kritiekpunt vooral gefocust op de verwachtingen van de kijker, in plaats van wat de seriemakers ons geven. Het publiek zal keiharde actie hebben verwacht, maar de miniserie opent op een krachtige en unieke, maar langzame manier.
Hierdoor krijgt het publiek meer tijd krijgt om te wennen aan deze setting en zijn bijhorende personages. Er gebeurt feitelijk niet veel spannends in de eerste paar afleveringen. Daarnaast zitten deze afleveringen ook niet vol actie. Maar de eerste paar afleveringen zijn vooral bedoeld om de kijkers op het verkeerde been te brengen. De miniserie wilt dat je stil gaat staan bij wat er op het scherm gebeurt. De makers van WandaVision willen dat het publiek zich gaat afvragen wat de mysterieuze gebeurtenissen en de grote cliffhangers kunnen betekenen voor het verhaal.
Een over-de-top eerbetoon aan het televisietijdperk
Ondanks dat WandaVision als miniserie meer de focus legt op personages dan actie, is de humor wel weer voortreffelijk en over-de-top. De eerste aflevering opent met heerlijke overdreven humor, waarbij de performances ook krachtig en over-de-top zijn. Regelmatig is er wel duidelijk te zien dat er geacteerd wordt. In andere woorden, je weet dat je naar een cast van acteurs en actrices zit te kijken.
Dit kan ook liggen aan het feit dat de miniserie een eerbetoon is aan televisieseries (en vooral sitcoms) van verschillende tijdperken, waar ook over-de-top geacteerd werd. Ondanks dat er duidelijk geacteerd wordt, leveren Olsen en Bettany beide vermakelijk acteerwerk. Ook heb ik respect en admiratie voor de gedurfde keuze om de eerste paar afleveringen (in het zwart-wit) te laten focussen op humoristische eerbetonen. Zo opent de tweede aflevering van WandaVision met een eerbetoon aan het televisietijdperk van de jaren 1960. We krijgen te zien hoe Wanda met haar krachten de lichtlampen meerdere malen aan- en uitzet.
Dit doet ze omdat ze bang is iets gehoord te hebben buiten haar en Vision’s huis. Deze gebeurtenis wordt begeleid door typerende televisiegeluiden. Dit is een duidelijk eerbetoon aan de geluiden die voorbijkwamen bij komische televisieseries uit de jaren 1960. Over het algemeen is deze tweede aflevering een creatieve speling op de komische situaties uit televisieseries van de jaren 1960. Als voorbeeld kun je kijken naar de woordspelingen en oneliners die ook regelmatig gebruikt werden in dat tijdperk van televisieseries. De openingsscène laat ook de overgang zien van het televisietijdperk uit de jaren 1950 naar de jaren 1960.
In de jaren 1950 waren televisieseries gezinsvriendelijk en voorzichtiger met wat er getoond werd op televisie. Met de komst van de jaren 1960 werd het genot en liefdesleven van twee geliefden al meer gesuggereerd. Kijk maar naar de twee aparte bedden die door Wanda worden omgetoverd tot een bed. Deze gebeurtenis wordt zelfs opgevolgd door Vision die tegen Wanda zegt dat ze het licht moet uitdoen. Waarna ze samen onder het hoeslaken in bed duiken om een gezellige tijd met elkaar te hebben.
Een ander voorbeeld van een eerbetoon aan het televisietijdperk is het segment van Previously on WandaVision. Dit is een geweldige toevoeging aan de miniserie. Het is niet alleen komisch zelfbewust terwijl het de vierde muur doorbreekt, maar het brengt ook de kijker opnieuw op hoogte van wat er eerder heeft plaatsgevonden. Voor de nieuwe kijkers geeft het een mooie impressie van de vorige aflevering zonder te veel spoilers te geven.
Niet altijd vernieuwend
De eerste twee afleveringen daagden het Marvel Cinematic Universe uit om op een nieuwe manier naar hun superhelden te kijken. Op deze manier hadden we dit filmuniversum nog nooit gezien. Er werden nieuwe ideeën geopperd, en deze gingen volledig in tegen Marvels manier van verhalen vertellen. Daarom vind ik het zo jammerlijk dat ze met de derde aflevering terugkeren naar hun bekende formule.
Wil ik hiermee zeggen dat WandaVision voor de rest slecht is? Nee, dat is zeker niet het geval. De andere afleveringen zijn ook goed, maar bevatten wel meer gebreken. Enkele afleveringen zijn te afhankelijk van hun “spannende” eindes en connecties tot andere films uit het MCU. Het is natuurlijk begrijpelijk dat de serie nauw verbonden staat met de eerdere films van het Marvel Cinematic Universe, want het is een groot verhaal in een samenhangende franchise. Toch komt het over alsof WandaVision regelmatig moeite heeft om op eigen benen te staan. Dit is een vervolg die moeilijk zonder enige voorkennis bekeken kan worden, waardoor het ook zeker niet een alleenstaand vervolg genoemd kan worden.
In de eerste twee afleveringen was er ook meer sprake van een balans tussen humor en mysterie. Aflevering drie weet zijn voeting hier niet in te vinden, waardoor de mysterieuze aspecten misplaatst aanvoelen. Toch leggen de seriemakers de klemtoon op het moment dat enkele bekende Marvel personages bij naam genoemd worden. Doordat de gehele aflevering eerder uitspeelt als een komedie, komt deze tragische en mysterieuze wending uit het niets. Het is overduidelijk dat de makers dit moment als het eerste ”wow” moment probeerde neer te zetten. Het is jammer dat dit niet is gelukt.
De ontwikkeling van minder bekende superhelden
WandaVision ontwikkeld minder bekende superhelden uit de Marvel filmreeksen. Wanda Maximoff en Vision worden uitgewerkt tot personages vol karakter, emoties, normen en waarden. De miniserie breekt de barrières af van de emotionele diepte en groei van deze personages. Zo krijgt Wanda Maximoff veel meer diepgang, dan in haar eerdere verschijningen. Voor het eerst krijgen we echt de pijn van dit personage te zien. Wanda blijft iedereen van wie ze houdt verliezen. Ondanks dat ze krachten heeft die haar in gevechten bijna onverslaanbaar maken, blijft ze achterlopen met het winnen (of überhaupt aangaan) van haar mentale en innerlijke gevechten.
De terugkeer naar de jeugd van Wanda is bijzonder ontroerend, en tegelijkertijd hartverwarmend. WandaVision laat zien hoe het opgroeien voor Wanda in een derdewereldland was. De miniserie laat zien wat Wanda Maximoff en Vision gevormd hebben tot de personages die ze nu zijn. Daarbij wordt er ook gebruik gemaakt van enkele flashbacks naar eerdere films uit het Marvel Cinematic Universe (zoals Captain America: The Winter Soldier en Avengers: Infinity War).
Ook Vision wordt als personage meer uitgediept in deze miniserie. WandaVision stelt de vraag wat Vision is. Is hij daadwerkelijk mogelijk tot het hebben van een vrije geest? Kan Vision gevoelens hebben? En is het lichaam van Vision in deze miniserie echt of ontstaan uit pure fantasie? Zo zien we in de tweede WandaVision aflevering de eerste echte tekens dat er meer aan de hand is dan sommige hoofdpersonages zouden willen toegeven.
In deze tweede aflevering doet Wanda een mysterieuze ontdekking waarbij een soortgelijke muziek als “Pure Imagination” wordt gebruikt. Dit nummer komt uit de film Willy Wonka and the Chocolate Factory. Het nummer kan genoeg zeggen over de situatie waar Wanda en Vision zich in bevinden.
Conclusie
WandaVision is een redelijk krachtige start van de vierde fase van het Marvel Cinematic Universe. Het is bijzonder om te zien hoe goed deze oorspronkelijke film franchise, ook vertaald kan worden naar een serie op een streamingdienst. De miniserie bevat vermakelijk en degelijk acteerwerk, waarbij vooral Olsen en Bettany de show weten te stelen. De seriemakers weten minder grote superhelden als Wanda Maximoff en Vision meer diepgang en karakter ontwikkelingen te geven. Hierdoor zal het publiek meer leren te geven om deze personages.
WandaVision staat nauw verbonden aan de films van het Marvel Cinematic Universe. Het is daarom ook sterk aan te raden om deze miniserie te kijken – vooral als je naar de opkomende Marvel-film Doctor Strange in the Multiverse of Madness wilt gaan. Toch is de miniserie op enkele momenten iets te afhankelijk van zijn connecties aan de eerdere films uit het Marvel Cinematic Universe. Hierdoor komt het over alsof de miniserie minder goed los te bekijken valt van het MCU. In de eerste paar afleveringen nemen de seriemakers meer risico’s om een goed losstaand verhaal te vertellen, maar later vallen ze toch in de val van de bekende Marvel formule.
Dit is niet helemaal slecht, want er is reden dat deze Marvel formule is ontstaan. Het is een formule die werkt. Alleen is het jammer dat WandaVision wat minder vernieuwend is, dan dat het zich eerst voordeed. Toch bevat de miniserie genoeg unieke en leuke humor, vooral doordat de miniserie veel eerbetonen geeft aan sitcoms uit verschillende televisietijdperken. WandaVision is een miniserie die aan iedere liefhebber van de Marvel-films aangeraden kan worden. Als je echter niet bekend bent met de films (of series) van Marvel Studios, dan is WandaVision niet het beste startpunt. Wat handig is om te weten als fan: enkele afleveringen van WandaVision bevatten mid-credit scènes.
