Terminator: Dark Fate is al sinds 4 maart 2020 te koop op Blu-ray en DVD. Met dank aan Team Lewis NL en 20th Century Fox Home Entertainment voor de samenwerking.
Introductie
Wie kent de Terminator-franchise nou niet? Zelfs als je de films nog nooit gezien hebt, zul je bekend zijn met een van de momenten of one-liners uit de film. Van “Hasta la Vista, Baby” tot “I’ll be Back” – allemaal zijn ze legendarisch. Wil je meer lezen over de eerste twee Terminator-films. Volg dan mijn links naar de artikelen over The Terminator en Terminator 2: Judgment Day.
Terminator: Dark Fate had een moeilijke taak voor handen. Het had niet alleen de taak om de eerste twee (geweldige) delen van de Terminator-franchise op te volgen. Maar het moest ook nog laten zien dat er tegenwoordig ook nog succesvolle Terminator-films gemaakt kunnen worden. De vraag is dus nu – is het Terminator: Dark Fate gelukt om deze (hoge) eisen waar te maken? In mijn mening is het antwoord hierop, spijtig genoeg, nee.
Terug van weggeweest
Dat wil niet zeggen dat alles slecht is in Terminator: Dark Fate. Maar een sterke – of überhaupt goede – film is het ook zeker weten niet. Laten we het positief beginnen. Wat werkt wel goed in deze film? Dat zijn voornamelijk de twee terugkerende bekende gezichten van deze franchise. Na meer dan 25 jaar keert actrice Linda Hamilton eindelijk terug in haar rol als Sarah Connor en het voelt aan alsof ze nooit weg geweest is.
Haar acteerwerk is één van de enige factoren die Terminator: Dark Fate staande houdt. We zien oprecht sterke geacteerde emoties van haar. Zo sterk zelfs dat je als enige bij haar iets zullen voelen tijdens deze film. Naast haar is ook Arnold Schwarzenegger terug te zien in deze film. Ook hij speelt zijn rol goed. Als de T-800 / Carl schijnt hij opnieuw als een Terminator op het scherm. Echter kon het acteerwerk van beide Hamilton en Schwarzenegger deze film niet van zijn ondergang redden.
Er is namelijk zoveel fout aan deze film. Dat heeft voornamelijk te maken met de manier hoe dit verhaal zich NIET verbindt met de vorige twee delen. In The Terminator en T2: Judgment Day was onze heldin Sarah Connor. De films gingen om haar en hoe zij de toekomst probeert aan te passen. In de eerste paar minuten van Terminator: Dark Fate wordt dit idee al volledig veranderd. Hierdoor is Sarah Connor niet meer het hoofdpersonage van deze franchise. In plaats daarvan krijgt Hamilton’s Sarah de positie van bij-personage.
Laat je niet voor de gek houden door de posters waar Linda Hamilton’s naam als eerste te lezen is. Want ze is niet meer dan een bij-personage in Terminator: Dark Fate. Als dat niet een grote middelvinger is naar alle fans van deze franchise, dan weet ik het ook niet meer. En het ergste ook nog is, dat deze keuze zelf komt van producent James Cameron. De man die ons eerst introduceerde aan deze franchise, koos hiervoor. Hij heeft zijn eigen gecreëerde franchise als een Terminator vernietigd. Als dat niet enorm zonde (en soort van ironisch) is, dan weet ik het ook niet meer.
Wat voor een vervolg is het?
Het grootste probleem van Terminator: Dark Fate is dat het niet weet wat het voor een vervolg wilt zijn. De film wilt tegelijkertijd het verleden achter zich laten, door te focussen op nieuwe personages als Dani (Natalia Reyes, Running with the Devil) en Mackenzie Davis’s Grace. Maar aan de andere kant wilt de film ook niet compleet afscheid nemen van de basis die in de vorige twee delen is gelegd. Door (bekende) castleden als Hamilton en Schwarzenegger terug te brengen, voelt Terminator: Dark Fate als een apart geval aan.
Terminator: Dark Fate wilt eigenlijk het verhaal van de eerste Terminator opnieuw vertellen. Maar de filmmakers weten dat met een volledige nieuwe cast, niemand de film zal gaan kijken. Dus brengen ze bekende castleden van vorige delen terug. Alleen komen ze niet terug als hoofdpersonages, maar worden ze aan de kant gezet als bij-personages. Nu krijgen we in plaats daarvan nieuwe hoofdpersonages waar je als kijker niet echt om leert te geven.
In mijn vorige twee Terminator-artikelen had ik het over actie-scènes. Ik vertelde dat je wel over-de-top actie-scènes in je film kan hebben, maar dat als je niet geeft om je (hoofd-)personages je niet geïnteresseerd zal zijn in de actie dat op het scherm plaatsvindt. Dit is precies hoe ik me voel bij Terminator: Dark Fate. De actie mag dan er goed uit zien en de visuele effecten zijn spectaculair. Maar in de basis mis ik mijn connectie met wat er op het scherm gebeurd, dus geef ik ook niet om wat ik te zien krijg.
Conclusie
Uiteindelijk vind ik Terminator: Dark Fate een enorm teleurstellende film. Ze hebben met deze film niet alleen de franchise stopgezet, maar ook nog de vorige twee delen minder belangrijk gemaakt. Alles wat er in de eerste twee delen gebeurd is nu niet meer van belang. Omdat Terminator: Dark Fate toch niet meer gaat om de personages die we kennen, maar om compleet nieuwe. Ik wilde deze film echt graag leuk vinden, maar helaas kan ik er alleen met verdriet op terugkijken. Want voor mij is deze franchise nu echt “Terminated”.
