SebKijk

Filmjournalist en Recensent

De ingewikkelde filmgeschiedenis van Andy Muschietti’s The Flash

De ingewikkelde filmgeschiedenis van Andy Muschietti’s The Flash

De snelste superheld aller tijden – in andere woorden The Flash – heeft in 2023 eindelijk zijn eigen speelfilm gekregen. Grappig genoeg is dit een van de laatste (grote) superhelden die voor het eerst een eigen speelfilm kreeg. Ondanks dat een film rondom The Flash nu eindelijk in de bioscopen te zien is, waren er al plannen voor een film sinds de late jaren 1980. Verschillende schrijvers en regisseurs probeerden een film van de grond te krijgen. In 2014 veranderde de aanpak doordat de film onderdeel zou worden van het DC Extended Universe. Datzelfde jaar werd hoofdrolspeler Ezra Miller nog gecast als The Flash. De acteur was voor het eerst als het personage (kort) te zien in Batman v Superman: Dawn of Justice uit 2016. Miller was de jaren daarna nog als The Flash in verschillende projecten te zien van het DC Extended Universe, waaronder zowel de bioscoopversie van Justice League als Zack Snyder’s Justice League. Warner Bros. probeerde al sinds 2014 een speelfilm rondom deze versie van The Flash te maken. Er werden verschillende regisseurs aangenomen om de film te regisseren, maar deze verlieten allemaal het filmproject onder artistieke meningsverschillen. In 2019 werden regisseur Andy Muschietti, producent Barbara Muschietti en scenarioschrijver Christina Hodson aangenomen om de film te maken. Deze namen vormden, samen met hoofdrolspeler Miller, de uiteindelijke kern tot het maken van deze speelfilm over de supersnelle held. Het is redelijk surrealistisch om te zien dat The Flash als speelfilm uitgebracht is. Hierbij heb ik het niet eens over de kwaliteit van de film, maar puur over het feit dat na zoveel jaren deze specifieke film over The Flash toch is uitgekomen. Toch is er dus voor tientallen jaren een film over deze superheld in ontwikkeling geweest. In dit artikel blik ik terug op de ingewikkelde filmgeschiedenis van Andy Muschietti’s The Flash. Welke films stonden hiervoor op de planning om gemaakt te worden? En wat is de toekomst voor deze superheld op het grote en kleinere scherm nu zijn eerste speelfilm gigantisch lijkt te floppen?

The Flash (2023) – Filmrecensie

The Flash (2023) – Filmrecensie

The Flash is een indrukwekkende, maar imperfecte superhelden film. De film is niet de beste superhelden film aller tijden geworden. Toch had de film wel de potentie om die te kunnen worden. Zo bevat de film zowel op thematisch als emotioneel vlak een van de gelaagdste verhalen van alle superhelden films. Barry Allen maakt als het hoofdpersonage sterke karakterontwikkelingen mee doordat hij echt leert omgaan met de consequenties van zijn acties. Daarnaast heeft dit hoofdpersonage duidelijke karaktermotivaties en een krachtig ontwikkeld achtergrondverhaal. The Flash werd in de marketing van de speelfilm niet weergegeven als een film dat echt ging over het personage Barry Allen (en zijn turbulente leven als The Flash). Er werd op posters, trailers en foto’s veel gebruik gemaakt van de verschijningen van Michael Keatons Batman, Sasha Calle’s Supergirl en Michael Shannons Zod. Toch is The Flash een speelfilm dat echt gaat over het titulaire personage. Barry Allen wordt niet aan de zijkant gezet om ruimte te maken voor de verhalen van Batman, Supergirl of Zod. Deze drie laatst genoemde personages zijn echt bijpersonages die als middel gebruikt worden om het verhaal van Barry Allen verder te laten ontwikkelen. Hier is direct ook een van de grote problemen uit de film terug te zien. Niet alle onderdelen uit The Flash zijn even goed uitgewerkt. Het hoofdverhaal rondom Barry Allen is ongelofelijk sterk uitgewerkt, maar de andere verhaallijnen rondom de bijpersonages missen wat diepte of subtiliteit. Bovendien lijkt de film in de derde akte van de film als een supersnelle superheld door zijn verhaal heen te gaan. The Flash was, ironisch genoeg, een betere film geweest als het op meerdere momenten de tijd had genomen om het verhaal meer uit te werken en diepgang te geven. Ik geloof oprecht dat als The Flash nog wat langer uitgesteld was geweest dat de film echt een van de beste superhelden films had kunnen zijn geworden. De filmmakers hadden namelijk dan de visuele effecten, computer gegenereerde beelden en het verhaal nog sterker kunnen uitwerken.

The Conjuring: The Devil Made Me Do It (2021) – Filmrecensie

The Conjuring: The Devil Made Me Do It (2021) – Filmrecensie

The Conjuring: The Devil Made Me Do It wordt door redelijk wat filmliefhebbers en recensenten beschouwd als het minste deel uit deze bovennatuurlijke horror filmtrilogie. En om heel eerlijk te zijn, ben ik het ook hiermee eens. De grootste reden dat deze film wat tegenvalt, is het feit dat James Wan de film niet heeft geregisseerd. Tijdens het kijken van de film mis je gewoon zijn excentrieke regievisie en uitzonderlijke regiestijl. Nieuwkomer Michael Chaves doet het zeker niet slecht als regisseur, maar ver boven een gemiddelde prestatie komt hij met zijn regiewerk niet echt. Gelukkig is The Conjuring: The Devil Made Me Do It niet een slechte film. De film bevat genoeg punten die je (terecht) kunt bekritiseren – het gemis van Wan en het regiewerk van Chaves zijn daar twee voorbeelden van. Toch bevat deze derde film uit The Conjuring filmreeks ook genoeg pluspunten die de film toch nog goed – of in ieder geval redelijk – maken. Zo zijn de visuele en speciale effecten weer top. De cinematografie van Michael Burgess bevat diepere lagen en weet goed de sfeer van de filmwereld weer te geven. Het zijn uiteindelijk vooral de acteerprestaties van hoofdrolspelers Patrick Wilson en Vera Farmiga die de film toch goed weten te maken. Ook mag er zeker gezegd worden dat geluidsafdeling briljant werk aflevert!

The Legend of Tarzan (2016) – Filmrecensie

The Legend of Tarzan (2016) – Filmrecensie

Regisseur David Yates had het in 2016 druk met het proberen nieuw leven in te blazen in welbekende franchises. Zo regisseerde hij zowel Fantastic Beasts and Where to Find Them én The Legend of Tarzan. Beide films kwamen uit in 2016 en probeerden nieuw leven te blazen in hun filmfranchises. Een daarvan was redelijk succesvol (tot de vervolgen uitkwamen), maar de andere film een stuk minder. Hierbij een hint: de succesvollere film bevat geen grootse schreeuw, waar dit personage zo om bekend staat. Zoals je misschien al hebt kunnen raden – behalve als je denkt dat Newt Scamander goed kan schreeuwen – werd The Legend of Tarzan een stuk minder succesvol dan Yates’ andere geregisseerde film uit 2016. The Legend of Tarzan is, naar mijn mening, echter een ondergewaardeerde film. De film is dan verreweg van een uitstekende film, maar goed durf ik The Legend of Tarzan wel te noemen. Dit is een vermakelijke film die vooral gewaardeerd kan worden om het feit dat het de legende van Tarzans verhalen in leven laat houden. De verhalen rondom Tarzan zijn bijna even oud als de films die er over hem zijn gemaakt. Tarzan is een van de bekendste filmpersonages en een voorloper van de moderne filmische actieheld en superheld. Het filmpersonage is dan enigszins gedateerd, maar Yates waagt een poging om het verhaal wat te moderniseren. Dit doet de regisseur door in te spelen op thema’s die andere films rondom Tarzan minder bespreken – zoals de gevaren van kolonialisme en het verschrikkelijke slavernijverleden. Yates mag dan niet honderd procent erin slagen om deze onderwerpen even goed in beeld te brengen. Maar de regisseur weet de onderwerpen wel goed genoeg (op zijn minst degelijk) in beeld te brengen. Verder biedt de film genoeg actiemomenten waarin we Tarzan en Jane, met behulp van dieren, slechteriken zien verslaan.

Mummies (2023) – Filmrecensie

Mummies (2023) – Filmrecensie

Mummies is een vermakelijke animatiefilm. De twee hoofdpersonages zijn verrassend genoeg redelijk ontwikkeld in hun karakter, motivaties, dromen en angsten. Het Nederlandse stemmenwerk van Stefania en Jonathan Vroege is daarnaast ook sterk. Ze weten beide goed in te spelen op het karakter en de verhaallijnen van de personages. Het is bijzonder dat de twee hoofdrollen niet alleen goed op papier werken, maar ook goed vertolkt worden. Zo komen beide Stefania en Jonathan Vroege niet nagesynchroniseerd over – een overwinning die menig Nederlands ingesproken animatiefilms niet weten te bereiken. Zo komen beide Stefania en Jonathan Vroege niet nagesynchroniseerd over – iets wat menig Nederlands ingesproken animatiefilms niet weten te bereiken. Is Mummies dan een sterke aanrader? Nee, dat helaas ook niet helemaal. Het simplistische en niet bepaald originele verhaal verpest niet de hele film, maar het zorgt er wel voor dat Mummies kwalitatief een stuk minder sterk is geworden.

Black Adam (2022) – Filmrecensie

Black Adam (2022) – Filmrecensie

In 2007 werd er al bekendgemaakt dat Dwayne “The Rock” Johnson de rol van Black Adam op zich zou gaan nemen. Het heeft ruim vijftien jaar geduurd voordat de acteur en (WWE-)worstelaar als deze antiheld op het grote scherm te zien was. Oorspronkelijk was het plan om Johnson een schurk te laten spelen in de film over Shazam!, maar later werd besloten de acteur zijn eigen film als antiheld te geven. Johnson is over de jaren betrokken en gedreven geweest om van Black Adam een zo’n goed en vermakelijk mogelijke film te maken. De acteur vertelde in veel van zijn interviews, ter promotie van Black Adam, dat hij vooral de fans blij wilde maken met zijn film. Over het algemeen lijken het alledaagse publiek en de fans meer genoten te hebben van Black Adam dan de recensenten. Zelf ben ik hier een uitzondering van. Begrijp me niet verkeerd: Black Adam is zeker geen uitstekende of geweldige film, maar slecht zou ik de film niet noemen. Deze DCEU – of DCU – film is een degelijke film die vooral vermakelijk is. Black Adam is een typische actiekomedie superhelden film en de filmmakers weten dit. Ze spelen bewust in op de clichés en overdreven visuele keuzes van hedendaagse superhelden films, waardoor Black Adam als een film hilarisch, vermakelijk en (vooral) cool is.

Aquaman (2018) – Filmrecensie

Aquaman (2018) – Filmrecensie

Dat Aquaman een commerciële hit zou worden, was al een verrassing op zich. Echter was het een nog grotere verrassing toen deze superhelden film een gigantisch commerciële hit werd. Zo bracht de film – tegen alle verwachtingen in – ruim 1,148 miljard Amerikaanse dollars op. Hiermee werd Aquaman de best verdienende DC(E)U-film en de best verdienende film gebaseerd op een DC Comics personage. Daarnaast is Aquaman de op vier na best verdienende film van 2018. In een superhelden jaar dat geregeerd werd door grote Marvel titels als Black Panther en Avengers: Infinity War, bleef Aquaman de grootste commerciële (superhelden film) verrassing. Echter toen ik Aquaman voor het eerst in de bioscoop keek, voelde ik een redelijke teleurstelling. Naar mijn mening was Aquaman een voorspelbare film dat ook nog eens een veelvoorkomend (superhelden) verhaal vertelde. Bijna 4 jaar later keek ik Aquaman weer opnieuw en mijn mening is redelijk veranderd. Zo kijk ik nu veel positiever naar Aquaman. Het verhaal is nog steeds het slechtste aspect van de film, maar Aquaman bevat genoeg andere positieve aspecten. Hierdoor is Aquaman een van de betere DC(E)U-films geworden. Maar wat zijn deze positieve aspecten? En waar gaat Aquaman überhaupt over?

Godzilla (2014) – Filmrecensie

Godzilla (2014) – Filmrecensie

Godzilla (2014) is een film waarbij mijn gevoel over de film per kijkbeurt is veranderd. Hierbij is het wel het geval dat mijn gevoel tot de film altijd positief is geweest. Het verschil is gericht op hoe positief ik te spreken ben over de film. Recent keek ik de horror, actie, sciencefiction en monsterfilm opnieuw. Boven al mijn verwachtingen in, genoot ik dit keer het meest van deze spectaculaire blockbuster film. De film weet een van de beste moderne monsterfilms neer te zetten. Dit komt – gek genoeg – doordat de focus niet ligt op het monster of de actie, maar eerder op de personages en het verhaal. De personages en het verhaal worden niet gebruikt om het bestaan van de monsters te beredeneren. In plaats daarvan worden de monsters (waaronder Godzilla) gebruikt om het verhaal op gang te brengen en de karakters van de personages te ontwikkelen. Naast een redelijk sterk verhaal en fijn acteerwerk, krijgen we ook net genoeg te zien hoe het beruchte monster Godzilla het opneemt tegen de kwaadaardige wezens die het voortbestaan van de mensheid bedreigen. Op 26 mei 2021 brachten Warner Home Video en Day One MPM de film uit op 4K UHD. Nogmaals mijn dank aan Warner Home Video & Day One MPM voor de samenwerking en het versturen van een recensie-exemplaar.

The Conjuring 2 (2016) – Filmrecensie

The Conjuring 2 (2016) – Filmrecensie

Met mijn eerste Halloween Filmmaand Special wil ik dit jaar in oktober meerdere horror-, thriller-, en monsterfilms recenseren of tippen. Dit keer recenseer ik de bovennatuurlijke horrorfilm The Conjuring 2. De film staat in het Verenigd Koninkrijk ook wel bekend als The Conjuring 2: The Enfield Case. Het doel van een horrorfilm is regelmatig om echte schrikreacties op te brengen. Met schrikreacties bedoel ik niet alleen de daadwerkelijke schrik, maar ook de onderliggende spanning en angst die bij je op kan komen tijdens het kijken van een enge film. De eerste film uit The Conjuring filmreeks wordt door een redelijk aantal filmliefhebbers en recensenten (terecht) beschouwd als een van de beste moderne horrorfilms. The Conjuring uit 2013 zit als film niet alleen goed in elkaar, maar weet daarnaast ook nog oprecht angstaanjagend en spannend te zijn. Er lag dus een moeilijke taak klaar voor terugkerende regisseur James Wan om met The Conjuring 2 het publiek minstens net zo bang te maken als dat hij deed met het eerste deel. Het bizarre is dat dit hem nog gelukt is ook.

House of the Dragon S1E5 – Aflevering Recensie

House of the Dragon S1E5 – Aflevering Recensie

Met House of the Dragon S1E5 lijkt dit eerste seizoen van de Game of Thrones prequel serie terug te keren naar zijn eerdere glorie. De vijfde aflevering van House of the Dragon is namelijk bijna net zo goed als de eerste twee afleveringen van dit eerste seizoen. Op enkele aspecten is House of the Dragon S1E5 zelfs net zo goed als de eerste twee afleveringen. Na de middelmatige derde en vierde aflevering is het een genot om weer een uitstekende aflevering te zien. Maar wat maakt deze vijfde aflevering dan precies zo geweldig? Om eerlijk te zijn is het een combinatie van meerdere aspecten, maar de heftige, gewelddadige en gecalculeerde aard van het scenario weten het belangrijkste onderdeel hiervan te vormen. Scenarioschrijvers Ryan J. Condal en Charmaine De Grate weten met de vijfde aflevering van House of the Dragon seizoen 1 de (mentale) strijd om te overleven, en nog belangrijker om de troon te bemachtigen, perfect weer te geven. Om de ernst van deze strijd te benadrukken maken Condal en De Grate gebruik van een terugkerend fenomeen uit de verhalen van Game of Thrones – een slecht aflopende trouwerij…