De derde film over de goedaardige beer Paddington, die filmtoeschouwers zullen herkennen aan zijn iconische blauwe jas en rode hoed, bevat opnieuw een hartverwarmend en komisch verhaal. Paddington in Peru is een heerlijk creatieve en avontuurlijke familiefilm geworden. Dit keer gaat Paddington op een epische zoektocht tijdens een bezoek aan zijn geboorteland Peru. Ondanks de vele pluspunten, komt deze derde film over de marmelade liefhebbende beer niet in de buurt van de effectiviteit en kwaliteit van de vorige twee speelfilms.
De vorige twee films zijn geregisseerd door de briljante filmmaker Paul King. Paddington in Peru is een goede film, maar mist Kings artistieke visie die de vorige twee delen zo sensationeel maakte. Dougal Wilson, de regisseur van deze derde film, doet zijn best om Kings vorige films en artistieke visie te eren. Hij doet dit vooral door Kings regievisie en visuele stijlen te kopiëren. Wilson laat een degelijke gekopieerde indruk achter van Kings regiestijl in Paddington in Peru. Toch blijft Wilsons regiewerk in deze film vooral een eervolle kopie van het werk dat King afleverde in de vorige twee films.
Het resultaat is dat Paddington in Peru meer aanvoelt als een imitatie en een minder persoonlijke film. Dat is best jammer, want deze familiefilm heeft meerdere geweldige avontuurlijke en komische elementen. Wilson is erin geslaagd om trouw te blijven aan de toon en stijl van de vorige films, maar daarmee heeft hij zijn eigen artistieke stem en visie naar de achtergrond verdrongen. Ondanks dat dit een terecht kritiekpunt is, zal dit de meeste filmtoeschouwers niet veel uitmaken, want Paddington in Peru is nog steeds een vermakelijke familiefilm geworden die geschikt is voor het hele gezin.
Over Paddington in Peru (2024)
Paddington in Peru is een Britse familiefilm uit 2024. De film is geregisseerd door Dougal Wilson. Paddington in Peru is een vervolg op Paddington (2014) en Paddington 2 (2017). De eerste twee bioscoopfilms zijn geregisseerd door Paul King. King kun je ook kennen voor het regisseren van Wonka (2023). Het scenario van Paddington in Peru werd geschreven door Mark Burton, Jon Foster en James Lamont. De scenarioschrijvers baseerden hun werk op een verhaal van King, Simon Farnaby en Burton.
De bioscoopfilms zijn gebaseerd op de kinderboeken van de Britse auteur Michael Bond. De cast van Paddington in Peru bestaat uit (o.a.) Antonio Banderas, Olivia Colman, Emily Mortimer, Hugh Bonneville, Julie Walters, Madeleine Harris, Samuel Joslin, Carla Tous en Jim Broadbent. Verder spreken Ben Whishaw en Imelda Staunton, in de originele versie van de film, opnieuw de stemmen van Paddington en tante Lucy in. De Nederlandse stemmencast bestaat uit (o.a.) Beau van Erven Dorens, Bettina Holwerda en Najib Amhali.
De film heeft een speeltijd van 107 minuten. Dutch FilmWorks (DFW) heeft de Engelstalige en Nederlandstalige versies van Paddington in Peru in de Nederlandse bioscopen uitgebracht op 23 januari 2025. In Paddington in Peru keert Paddington terug naar zijn geboorteland Peru om zijn tante Lucy te bezoeken die daar in een tehuis voor oude beren woont. Samen met de familie Brown belandt hij daar in een mysterieus en spannend avontuur dat hen tot diep in het Amazoneregenwoud en naar de bergtoppen van Peru brengt.
Het verloren goud
El Dorado is niet alleen een terugkerend mythisch fenomeen in de wereldgeschiedenis, maar ook in het medialandschap. Van het bordspel De zoektocht naar El Dorado tot het Donald Duck stripboek The Last Lord of Eldorado. Daarnaast zijn er verschillende films over dit mythische goudland gemaakt. Hoewel het voor sommigen misschien als een verrassing komt, behoort Paddington in Peru tot hetzelfde rijtje films over El Dorado als (bijvoorbeeld) de DreamWorks animatiefilm The Road to El Dorado (2000). In deze derde film gaat het goedaardige beertje Paddington op een avontuur naar zijn geboorteland Peru.
Wat begint als een bezoek aan zijn tante Lucy, verandert in een epische zoektocht om diezelfde tante te vinden en te redden. Op zijn zoektocht naar tante Lucy komt Paddington veel nieuwe kleurrijke filmpersonages tegen. Zo ontmoeten Paddington en de familie Brown niet alleen een vrolijke en enigszins verdachte dominee moeder, maar ook de avontuurlijke en charismatische Hunter Cabot. In deze avontuurlijke familiefilm verandert de spannende zoektocht naar tante Lucy al snel in een ontdekkingsreis naar het “verloren goud”.

Het verloren goud dient als een metafoor voor enkele personages. Hierbij verschilt de metafoor per personage. Voor Paddington dient de zoektocht naar het verloren goud als een metafoor voor het vinden van zijn tante Lucy – en aansluitend zijn innerlijke ontdekkingsreis. Voor Hunter Cabot dient de zoektocht naar het verloren goud in eerste instantie niet als een metafoor. Zo is dit filmpersonage voor een lange tijd gedurende de film oprecht zoekende naar het verloren goud van El Dorado. Pas wanneer hij het belang van de band met zijn dochter (her-)ontdekt, vindt hij het echte “goud” wat hij verloren was.
Voor Mary Brown dient de zoektocht naar het verloren goud als een metafoor voor haar ontdekkingsreis naar een voldaan leven nu haar kinderen opgegroeid zijn en ze last begint te krijgen van het legenestsyndroom. Ondanks dat regisseur Dougal Wilson en de scenarioschrijvers dit onderwerp niet veel onderbouwen, onderzoeken de filmmakers toch de situatie van een moeder die op zoek is naar voldoening nu een van haar taken als moeder voltooid lijkt te zijn. Uiteindelijk helpen kleine familiemomenten en nostalgische melancholie haar om deze nieuwe levensfases te accepteren en hier genoegen mee te nemen.

Gemengde gevoelens
Paddington in Peru bevat een groots verhaal vol spannende plotwendingen en komische filmmomenten. Het verhaal schiet allerlei avontuurlijke kanten op. Het verhaalverloop van deze film kan vergeleken worden met de – deels onnavolgbare – fantasieverhalen van (jonge) kinderen. Over het algemeen is een filmverhaal dat alle kanten opgaat, niet bepaald een pluspunt te noemen. Toch zijn het de regisseur en de scenarioschrijvers gelukt om het filmverhaal van Paddington in Peru ook op prettige en creatieve manieren alle kanten op te laten schieten. De film is zo opgebouwd dat het (enigszins) profiteert van de vele verschillende verhaallijnen die het heeft.
Het verhaal van Paddington die reist naar (en in) Peru kan plotseling veranderen naar momenten van zwart-wit flashbacks of discussies met geesten van dode familieleden. Hiermee bouwen de regisseur en scenarioschrijvers voort op de komische, artistieke en avontuurlijke tonen van de film. Het helpt Paddington in Peru ook dat het snel veranderende verhaal ondersteunt en versterkt wordt door prachtige visuele effecten, beeldschone computergegenereerde beelden en fantasierijke transities in het camerawerk van cinematograaf Erik Wilson.

Desondanks zorgen het rappe filmverhaal en abrupte narratieve veranderingen ook voor wat problemen. Hierbij ligt het probleem niet alleen bij het gevoel dat het filmverhaal op enkele momenten rommelig en overvol is. Het probleem ligt ook bij het feit dat de opgenoemde onderwerpen en karakterontwikkelingen in Paddington in Peru te weinig onderbouwd worden. Doordat Wilson en de scenarioschrijvers van alles willen vertellen, hebben ze minder (diepgaande) dingen te zeggen over dat wat ze proberen te vertellen.
Dit probleem is ook terug te zien bij verschillende bijpersonages uit de film. De meeste bijpersonages krijgen vrij weinig te doen in deze film. Dit resulteert in het feit dat veel van deze bijpersonages eendimensionaal gekarakteriseerd zijn en amper karakterontwikkelingen meemaken. Doordat Paddington in Peru zowel profiteert als lijdt onder zijn fantasierijke en overvolle filmverhaal, ben ik met een gemengd gevoel over het filmverhaal achtergebleven. Toch is het meer dan oké dat ik me gemengd voel over het filmverhaal – net zoals dat het meer dan oké is dat Paddington zich gemengd voelt over het verlaten van zijn thuisland en het feit dat hij een officiële burger van een ander land is geworden.

Conclusie
Paddington in Peru is een avontuurlijke familiefilm die geschikt is voor filmliefhebbers van alle leeftijden. Acteur Ben Whishaw steelt uiteraard weer de show met het vriendelijke en beleefde stemmenwerk dat hij levert voor zijn filmpersonage Paddington. Whishaw weet net zoals bij de vorige twee films door zijn kalme en goedaardige stemmenwerk uitstekend in te spelen op (droge) komische en hartverwarmende filmmomenten. Het acteerwerk van de rest van de cast is opnieuw goed. Paddington in Peru bevat enkele nieuwe castleden en filmpersonages.
Van deze nieuwe castleden en filmpersonages zijn Olivia Colman en Antonio Banderas het leukst. Naast Colman en Banderas is Emily Mortimer het meest opvallende nieuwe gezicht in Paddington in Peru. Mortimer is de vervanger van Sally Hawkins. In deze film speelt Mortimer dus Mary Brown. Ondanks dat Mortimer een goede acteerprestatie levert, komt ze vooral over als een vervanger van Hawkins, in plaats van het personage Mary Brown zelf. Naast Mortimer heeft Dougal Wilson de regisseur van de vorige twee films – Paul King – vervangen.
Het is de nieuwe regisseur gelukt om een waargetrouwe en eervolle film te maken die goed inspeelt op de visuele stijl en toon van de vorige twee films. Toch oogt Paddington in Peru hierdoor meer als een imitatie van een film die geregisseerd zou worden door King, dan dat het lijkt op een familiefilm die gemaakt is door Wilson met zijn eigen unieke artistieke visie. Het filmverhaal is verder creatief overvol. Dit pakt zowel goed als slecht uit. Het propvolle filmverhaal past goed bij de toon en filmsfeer die in Paddington in Peru wordt neergezet.
Tegelijkertijd zorgt dit bomvolle filmverhaal ook voor een gemis aan sterk onderbouwde thema’s en karakterontwikkelingen. Uiteindelijk is Paddington in Peru nog steeds een mooie en vooral vermakelijke filmaanrader. De terechte kritiekpunten zullen de meeste filmtoeschouwers niet lastig vallen. Het avontuurlijke, komische en emotionele karakter van het filmverhaal is meer dan genoeg om filmliefhebbers van alle leeftijden mee te vermaken. Paddington in Peru is nu te zien in de Nederlandse bioscopen. Mijn dank aan Dutch FilmWorks (DFW) voor het versturen van bioscoop vrijkaarten waarmee ik de film heb kunnen bekijken.