Recent lanceerde Cinéart een plek waar je je kunt onderdompelen in de wereld van Cinéart’s toonaangevende regisseurs. Deze plek heeft de naam Directors’ Collection gekregen. De Directors’ Collection is de plek voor liefhebbers van auteurscinema. Het maakt niet uit of je al jaren een liefhebber bent of geïntrigeerd bent om te beginnen. Samen met Cinéart Nederland bespreek ik vandaag de film The Wind That Shakes The Barley van regisseur Ken Loach. Binnenkort zal Ken Loach in de schijnwerpers komen te staan op de Directors’ Collection. Met mijn film recensie hoop ik jullie alvast wat voorpret te geven.
Over The Wind That Shakes The Barley (2006)
The Wind That Shakes the Barley is een oorlogsdrama uit 2006 dat geregisseerd is door Ken Loach. De film speelt zich af tijdens de Ierse Onafhankelijkheidsoorlog (1919-1921) en de Ierse Burgeroorlog (1922-1923). Het drama is geschreven door Paul Laverty. The Wind That Shakes The Barley vertelt het fictieve verhaal van twee broers uit County Cork die zich aansluiten bij het Ierse Republikeinse Leger om te strijden voor de Ierse onafhankelijkheid van het Verenigd Koninkrijk.
De titel van de film is gebaseerd op het lied “The Wind That Shakes the Barley” van Robert Dwyer Joyce. Dit is een lied dat zich afspeelt tijdens de opstand van 1798 in Ierland en dat vroeg in de film voorkomt. De film is sterk beïnvloed door Walter Macken’s roman The Scorching Wind uit 1964. De film werd overal geprezen en won de Palme d’Or op het filmfestival van Cannes in 2006. The Wind That Shakes The Barley is Loach’s grootste kassucces tot nu toe. Daarnaast deed de film het goed over de hele wereld en vestigde het een record in Ierland als de best verdienende Ierse onafhankelijke film. Uiteindelijk werd dit record overtroffen door The Guard.
Over Cinéart & de Directors’ Collection
Cinéart is een onafhankelijke filmdistributeur die films uitbrengt in de bioscoop, op blu-ray en dvd. Daarnaast maakt Cinéart ook films beschikbaar voor Video On Demand, Pay en Free TV. In 1975 werd Cinéart opgericht door Eliane Dubios in Brussel. Marc Smit en Stephan De Potter zijn sinds 2007 ook aandeelhouders. Cinéart Nederland is opgericht in 2008. Dit gebeurde na de Benelux partnership met A-Film. De focus van Cinéart ligt op het uitbrengen van films die verbinden, die mensen raken en een blijvende betekenis hebben. De catalogus is een weerspiegeling hiervan met films als I, Daniel Blake en Loving Vincent. Ben je benieuwd naar mijn mening over de film Loving Vincent? Klik dan op hier.
De kracht van Cinéart ligt in de gepassioneerde inzet van alle medewerkers in Nederland en België. Sinds de oprichting hebben Cinéart films 19 Gouden Palmen, 15 Oscars voor Beste Film (waarvan 11 Beste Buitenlandse Film en 4 Beste Film) en vele andere prijzen in de wacht gesleept. Cinéart begint de Directors’ Collection met 10 regisseurs. Dit zijn Pedro Almodóvar, Ken Loach, Céline Sciamma, Alex van Warmerdam, Jean-Pierre & Luc Dardenne, Michael Haneke, Agnès Varda, Asghar Farhadi, Andrea Arnold en Wong Kar Wai. In de toekomst zullen hier meer grote namen (zoals bijvoorbeeld Naomi Kawase) aan toegevoegd worden. Klik op hier om bij de Directors’ Collection te komen.
Krachtig camerawerk
The Wind That Shakes Barley voelt aan als de professionalisering van het low-budget oorlogsfilms maken. Voor de duidelijkheid de film is van ongelofelijk hoge kwaliteit, maar het voelt aan alsof het met een klein budget is gemaakt. Dit blijkt echter niet het geval te zijn, want de film had een prima budget van omgerekend € 6.500.000. De film is in zijn aard zo simplistisch, maar uiterst effectief, opgenomen. Hierdoor kreeg ik als kijker het gevoel dat de film eerder een budget als The Blair Witch Project uit 1999 zou hebben. De film opent met een focus op de beweging van de Ierse sporters in Ierland, 1920. Het camerawerk is vrij goed en voelt levendig aan. De camera beweegt met de energieke wind van de sporters mee.
Het camerawerk is een van de beste aspecten van deze film. De cinematograaf Barry Ackroyd is niet bang om de heftige evenementen in de film nadrukkelijk en dynamisch weer te geven. De manier waarop het verhaal wordt weergegeven voelt invretend aan. Het Ierse landschap wordt ook rijk en uniek via het camerawerk weergegeven. Dit feit is weer symbolisch voor de unieke bewoners van Ierland. We zien naast de landschappen van Ierland ook een detail in de vorm van een hond die op 3 benen wandelt. Dit symboliseert Ierland. Net zoals de hond is Ierland uit balans en moeten ze goed opletten de met de volgende stappen die ze gaan ondernemen.
Kleurgebruik in The Wind That Shakes The Barley
De film laat ondanks veel gewelddadige scènes, maar weinig bloed zien. Het gemis van veel bloed en weinig gebruik van de kleur rood staat symbolisch voor de gezegde dat bloed kruipt waar het niet kan gaan. Deze gezegde betekent dat iemand zijn waarde aard niet kan verbergen. Het kan ook betekenen dat je je ware afkomst niet kan verbergen. Het “kruipen” van het bloed staat ervoor dat het bloed altijd wel een weg vindt. Dit is symbolisch voor de thematiek uit de film. De Ieren kunnen het niet laten om hun ware afkomst en aard te verbergen. Ze vinden altijd wel een weg om dit te laten zien; net zoals het bloed dat kruipt waar het niet kan gaan.
Ook de gezegde “bloed is dikker dan water” is toepasselijk bij The Wind That Shakes The Barley. Het is een eeuwenoud gezegde over familie. Het betekent dat familie belangrijker is dan andere relaties, omdat je met elkaar een bloedband hebt. Het gemis van bloed is symbolisch voor het feit dat in deze film bloed niet het belangrijkste is om een familieband te hebben met elkaar. Zo kiezen beide Damien en Teddy (de twee hoofdpersonages uit de film) voor andere familiebanden dan hun eigen broederband. Dit heeft meerdere buitengewone consequenties die zich later in de film zullen afspelen.
Conclusie
Het acteerwerk is krachtig in deze film. Hierbij vallen vooral de kwaliteiten op van Cillian Murphy. Na het zien van deze film zul je begrijpen waarom hij gecast is in de hitserie Peaky Blinders. Ook het regie van Ken Loach is indrukwekkend. Hij weet een oorlogsfilm inspirerend en realistisch weer te geven. Loach heeft de focus bij zijn film gelegd op het menselijke aspect en minder op de gevechten van een oorlogsfilm. De thematiek uit de film is goed doordacht en sterk in de uitvoering. Daarnaast is het camerawerk energiek en beweegt het dynamisch mee met het verhaalloop. Helaas is het geluid een stuk oppervlakkig, waardoor de film toch wat minder memorabel wordt. Toch blijft The Wind That Shakes The Barley een aanrader om te kijken voor liefhebbers van auteurscinema.
